لغتنامه دهخدا
اعتزاء. [ اِت ِ ] (ع مص ) خود را به کسی نسبت کردن . (منتخب از غیاث اللغات ). خویش را به کسی واخواندن . (از المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). بازبستن و منتسب گردیدن عام است از راست و دروغ . (آنندراج ) (منتهی الارب ). چون واوی باشد، بازبستن و منتسب گردیدن خواه راست باشدیا د