ازدرلغتنامه دهخداازدر. [ اَ دَ ] (ص مرکب ) (از: از + دَر) درخور. سزاوار. لایق . (جهانگیری )(برهان ). شایسته . مناسب . حری . زیبنده . زیبای . (برهان ). برازنده . شایان . مخصوص . برای . بجهت : فرستاد بر میمنه سی هزارگزیده سوار ازدر کارزار. ف
ازدرفرهنگ فارسی عمید۱. درخورِ؛ سزاوارِ؛ شایستۀ: ◻︎ زنهار دهد خصم قوی را چو ظفر یافت / هر چند نباشد برِ او ازدرِ زنهار (فرخی: ۸۹).۲. (صفت) شایسته؛ سزاوار: ◻︎ خدای داند کآنجا چه مایه مردم بود / همه در آرزوی جنگ و جنگ را ازدر (فرخی: ۷۱).
اجدرلغتنامه دهخدااجدر. [ اَ دَ ] (ع ن تف ) ارآی . الیق . اَحری . احق ّ. سزاوار. (مهذب الاسماء). سزاوارتر. جدیرتر. اولی .
ازدراعلغتنامه دهخداازدراع . [ اِ دِ ] (ع مص ) کاشتن تخم را. (منتهی الارب ). کشت کردن . (تاج المصادر بیهقی ). تخم کشتن . زرع . (زوزنی ). کشتن . کاشتن .
ازدراملغتنامه دهخداازدرام . [ اِ دِ ] (ع مص ) از حلق فروبردن [ چنانکه لقمه را ] . (منتهی الارب ). ابتلاع . بحلق فروبردن .
ازدرانلغتنامه دهخداازدران . [ اَدَ ] (ع اِ) (بصیغه ٔ تثنیه ) هر دو شانه . (منتهی الارب ): جاء یضرب بازدریه ؛ آمد فارغ و تهی دست از هر چیزی . || نام دو رگست میان دنبال چشم و گوش .
ازدراءلغتنامه دهخداازدراء. [ اِ دِ ] (ع مص ) حقیر داشتن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (زوزنی ).احتقار. کم شمردن . تحقیر. خوار داشتن . استزراء : و لااقول لکم عندی خزائن اﷲ و لااعلم الغیب و لااقول انی ملک و لااقول للذین تزدری اعینکم لن یؤتیهم اﷲ خیراً اﷲ اعلم بما
ازدرادلغتنامه دهخداازدراد. [ اِ دِ ] (ع مص ) فروبردن لقمه و جز آن را بگلو. (از منتهی الارب ). بگلو فروبردن . (غیاث اللغات ). فروخوردن . ابتلاع . (تاج المصادر بیهقی ).
نافروختنیلغتنامه دهخدانافروختنی . [ ف ُ ت َ ] (ص لیاقت ) که ازدر فروش نیست . که نشایدش فروخت . که نتوانش فروخت . مقابل فروختنی . || که ازدر افروختن نیست . ناافروختنی . مقابل افروختنی . رجوع به افروختنی شود.
نابخشیدنیلغتنامه دهخدانابخشیدنی . [ ب َ دَ ] (ص لیاقت ) که بخشیدنی نیست . که ازدر بخشیدن نیست . مقابل بخشیدنی .
ازدراعلغتنامه دهخداازدراع . [ اِ دِ ] (ع مص ) کاشتن تخم را. (منتهی الارب ). کشت کردن . (تاج المصادر بیهقی ). تخم کشتن . زرع . (زوزنی ). کشتن . کاشتن .
ازدراملغتنامه دهخداازدرام . [ اِ دِ ] (ع مص ) از حلق فروبردن [ چنانکه لقمه را ] . (منتهی الارب ). ابتلاع . بحلق فروبردن .
ازدرانلغتنامه دهخداازدران . [ اَدَ ] (ع اِ) (بصیغه ٔ تثنیه ) هر دو شانه . (منتهی الارب ): جاء یضرب بازدریه ؛ آمد فارغ و تهی دست از هر چیزی . || نام دو رگست میان دنبال چشم و گوش .
ازدراءلغتنامه دهخداازدراء. [ اِ دِ ] (ع مص ) حقیر داشتن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (زوزنی ).احتقار. کم شمردن . تحقیر. خوار داشتن . استزراء : و لااقول لکم عندی خزائن اﷲ و لااعلم الغیب و لااقول انی ملک و لااقول للذین تزدری اعینکم لن یؤتیهم اﷲ خیراً اﷲ اعلم بما
ازدرادلغتنامه دهخداازدراد. [ اِ دِ ] (ع مص ) فروبردن لقمه و جز آن را بگلو. (از منتهی الارب ). بگلو فروبردن . (غیاث اللغات ). فروخوردن . ابتلاع . (تاج المصادر بیهقی ).