اسائهلغتنامه دهخدااسائه . [ اِ ءَ ] (ع مص ) اِساءة. اِسائت . رجوع به اساءة شود.- اسائه ٔ ادب ؛ بی ادبی .- اسائه ٔ ظن ؛ بدگمانی .
اسائهفرهنگ فارسی معین(اِ ئِ) [ ع . اسائة ] (مص ل .) 1 - بدی کردن . 2 - بدی کردن به کسی . ؛~ ء ادب بی ادبی کردن ، هتک حرمت کردن .
مقدارسنجی 2assayواژه‌های مصوب فرهنگستان[شیمی] تعیین مقدار کمی یا کیفی اجزای یک ماده [علوم دارویی] تعیین مقدار هریک از اجزای دارویی موجود در فراورده متـ . تعیین مقدار
بالگرد هجومیassault helicopterواژه‌های مصوب فرهنگستانبالگردی که از آن در جابه‌جایی نیروهای هجومی خودی برای درگیری با نیروهای دشمن و حمله به آنها یا تصرف و حفظ عوارض حساس منطقة عملیات استفاده می‌شود
ردة هجومیassault echelonواژه‌های مصوب فرهنگستانعنصری از واحدها و نیروهای رزمی و هوایی در عملیات آبخاکی که مأموریت ادارة حملة اولیه بر روی مناطق عملیاتی را بر عهده دارد
آتش هجومیassault fireواژه‌های مصوب فرهنگستاننوعی آتش که سربازان حمله‌کننده در هنگام نزدیک شدن به دشمن اجرا می‌کنند
اسائه ادبواژهنامه آزادجسارت، بی ادبی. || «قصد اسائۀ ادب نداشتم»:یعنی نمی خواستم بی ادبی کنم، یا حرف بی ادبانه ای بزنم. بی ادبی(لغتنامه دهخدا)
فحش دادنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات بین فردی ، فحاشی کردن، دشنامگفتن، ناسزا گفتن، بی‌ادبی کردن، چیزی بار کسی کردن، اسائۀ ادب کردن
بیادبیفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات بین فردی ادبی، بی‌احترامی، فقدان تربیت، خامی، بی‌سیاستی، بی‌ملاحظگی، بچه‌بازی، اسائۀ ادب
ارزیکتنلغتنامه دهخداارزیکتن . [ اِ رِ ت ُ ] (اِخ ) طبق اساطیر، پسر یکی از پادشاهان تِسّالی بود که بعلت اسائه بسِرِس مبتلا بجوع کلبی شد و خود را ببلعید.
اساءةلغتنامه دهخدااساءة. [ اِ ءَ ] (ع مص )اِسائه . اِسائت . بدی کردن با. (منتهی الارب ) (صراح ).بدی ، مقابل احسان و نیکی : اساءة اَدَب : چه اسائت ز من آمد که بدین تشنه دلی بسوی مشرب احسان شدنم نگذارند. خاقانی .|| گمان بد بردن به کسی
اسائه ادبواژهنامه آزادجسارت، بی ادبی. || «قصد اسائۀ ادب نداشتم»:یعنی نمی خواستم بی ادبی کنم، یا حرف بی ادبانه ای بزنم. بی ادبی(لغتنامه دهخدا)
