لغتنامه دهخدا
اسافة. [ اِ ف َ ] (ع مص ) هلاک شدن مال کسی . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). || مردن فرزند مادر و پدر را. (منتهی الارب ). || اساف الخارز؛ اثأی فانخرمت الخرزتان . (اقرب الموارد)؛ درفش سطبر زده دوخت پس تباه گردیدند هر دو درز.(منتهی الارب ). || شکافتن و باز کردن ، چنانکه د