استغنا

'esteqnā

معنی

۱. توانگری؛ بی‌نیازی.
۲. توانگر شدن؛ بی‌نیاز شدن.
۳. مناعت‌طبع؛ وارستگی.
۴. (تصوف) بی‌نیازی خداوند.
۵. اظهار بی‌تمایلی معشوق به عاشق برای برانگیختن اشتیاق وی.

مترادف

۱. بینیازی، توانگری، خودکفایی
۲. علوطبع، کمال
۳. ناز ≠ نیازمندی
۴. نیاز

جست‌وجوی دقیق

استغنا

فرهنگ فارسی عمید

۱. توانگری؛ بی‌نیازی.۲. توانگر شدن؛ بی‌نیاز شدن.۳. مناعت‌طبع؛ وارستگی.۴. (تصوف) بی‌نیازی خداوند.۵. اظهار بی‌تمایلی معشوق به عاشق برای برانگیختن اشتیاق وی.

استغنا

فرهنگ مترادف و متضاد

۱. بینیازی، توانگری، خودکفایی ۲. علوطبع، کمال ۳. ناز ≠ نیازمندی ۴. نیاز

جست‌وجوی هم‌آوا

استغناء

استغناء. [ اِت ِ ] (ع مص ) بی نیاز شدن خواستن . (تاج المصادر بیهقی ). || بی نیازی . بی نیاز شدن . (منتهی الارب ) (وطواط). غنی . تغنی . (منتهی الارب ). غنا : تاج خرسندیم استغنا دادبا چنین مهلکه طغیان چه کنم . خاقانی .<b

استغنائی

لغت‌نامه دهخدا

استغنائی . [ اِ ت ِ ] (اِخ ) نیشابوری . رجوع به ابوالمظفر نصربن محمد نیشابوری و لباب الالباب ج 2 ص 23 و مجمع الفصحاء ج 1 ص 88 شود.

استغنائی

لغت‌نامه دهخدا

استغنائی . [ اِ ت ِ ] (ص نسبی ) منسوب به استغناء.

استغناء

فرهنگ فارسی معین

(اِ تِ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) بی نیازی خواستن . 2 - توانگر شدن ، مالدار شدن . 3 - (اِمص .) بی نیازی ، توانگری (مادی یا معنوی ). 4 - وابستگی نداشتن ، بی قید بودن . 5 - گذشتن ، صرفنظر کردن .