استیجارلغتنامه دهخدااستیجار. [ اِ ] (ع مص ) استئجار. به مزد گرفتن مزدور را. بمزد فاستدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). به مزدوری گرفتن . به مزد خواستن کسی را: استأجرته ؛ به مزد خواستم او را. || اجاره کردن . || اجاره داری . و استجاره به جای استیجار غلط است .
اشتجارلغتنامه دهخدااشتجار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) منازعت کردن دو گروه با هم . (منتهی الارب ). پیکار کردن . (تاج المصادر بیهقی ). مشاجره . تشاجر. منازعه . نزاع . مخاصمه . با کسی خلاف و نزاع کردن . || دست را ستون زنخ کردن از اندیشه . (منتهی الارب ). دست فا زنخدان گذاشتن از اندوه و بهم درشدن . (تاج ال
استظآرلغتنامه دهخدااستظآر. [ اِ ت ِظْ ] (ع مص ) استظآر کلبة؛ آزمند گشن شدن ماچه سگ . گشن خواه شدن سگ ماده .
استیزارلغتنامه دهخدااستیزار. [ اِ ] (ع مص )وزارت خواستن . (تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ) (زوزنی ). فاوزارت کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || وزیر کردن . وزیر گردانیدن . (منتهی الارب ) : مااستوزر الخلفاء مثل یحیی . (تاریخ بیهقی ). || وزارت کردن . (منتهی الارب ) (زوزنی )
استیجاریلغتنامه دهخدااستیجاری . [ اِ ] (ص نسبی ) منسوب به استیجار. - نماز، روزه ، حج ّ استیجاری ؛ نماز یا روزه یا حجی که شخص مکلف به جا نیاورده و پس از مرگ او با پرداخت وجهی شخصی را اجیرکنند تا فرایض مزبوره را از جانب میت بگزارد.
استیجاریفرهنگ فارسی عمید١. اجاره‌ای؛ مزدی: منزل استیجاری.۲. (فقه) نماز، روزه، یا حجی که شخص به‌جا نیاورده باشد و پس از مرگ او کسی را اجیر کنند تا هریک از این فرایض را از جانب او بگزارد.
مستأجرلغتنامه دهخدامستأجر. [ م ُ ت َءْ ج َ ] (ع ص ) نعت مفعولی از مصدر استئجار. رجوع به استئجار و استیجار شود. || به مزد گرفته شده . مزدور.
مستأجرةلغتنامه دهخدامستأجرة. [ م ُ ت َءْ ج ِ رَ ] (ع ص ) مؤنث مستأجر، اجاره کننده . کرایه کننده . رجوع به مستأجِر و استیجار شود.
استیجاریلغتنامه دهخدااستیجاری . [ اِ ] (ص نسبی ) منسوب به استیجار. - نماز، روزه ، حج ّ استیجاری ؛ نماز یا روزه یا حجی که شخص مکلف به جا نیاورده و پس از مرگ او با پرداخت وجهی شخصی را اجیرکنند تا فرایض مزبوره را از جانب میت بگزارد.
استیجاریفرهنگ فارسی عمید١. اجاره‌ای؛ مزدی: منزل استیجاری.۲. (فقه) نماز، روزه، یا حجی که شخص به‌جا نیاورده باشد و پس از مرگ او کسی را اجیر کنند تا هریک از این فرایض را از جانب او بگزارد.
