اشخاص

'ešxās

معنی

۱. برانگیختن.
۲. از جا برکندن.
۳. روانه ساختن؛ گسیل کردن.
۴. تبعید کردن.

مترادف

افراد، کسان، نفوس

جست‌وجوی دقیق

اشخاص

لغت‌نامه دهخدا

اشخاص . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ شخص . شخص ها. تن ها. کالبدها. ج ِ شخص ، بمعنی کالبد مردم و جز آن و تن . (آنندراج ) : گرچه نه غایبند به اشخاص غایبندورچه نه ایدرند به افعال ایدرند. ناصرخسرو.سلطان اَشخاص را در طلب او اِشخاص

اشخاص

لغت‌نامه دهخدا

اشخاص . [ اِ ] (ع مص ) در تعب انداختن . (منتهی الارب ). بی آرام کردن . کسی را مضطرب کردن . (از اقرب الموارد). || نفی بلد کردن . (منتهی الارب ). جلای وطن دادن . تبعید کردن : و موسی را برسبیل اشخاص به بغداد آوردند. (جهانگشای جوینی ). || گسیل کردن . (تاج

اشخاص

فرهنگ فارسی عمید

= شخص

اشخاص

فرهنگ فارسی عمید

۱. برانگیختن.۲. از جا برکندن.۳. روانه ساختن؛ گسیل کردن.۴. تبعید کردن.

اشخاص

دیکشنری فارسی به انگلیسی

people

جست‌وجوی هم‌آوا

اشخاس

لغت‌نامه دهخدا

اشخاس .[ اِ ] (ع مص ) غیبت کردن کسی را. || ترشروئی کردن در سخن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).

اشخاص کردن

لغت‌نامه دهخدا

اشخاص کردن . [اِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) گسیل کردن . روانه کردن . فرستادن : سلطان اَشخاص را در طلب او اِشخاص کردو در گرد مرکب او نرسیدند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ).