اشنودنلغتنامه دهخدااشنودن . [ اِ دَ / اُ دَ ] (مص ) شنودن . شنیدن . (از برهان ) (رشیدی ) (آنندراج ) (هفت قلزم ) (شعوری ) (فرهنگ نظام ). گوش کردن . پذیرفتن . فرمان بردن . اطاعت کردن : گفتار تو بار است و کار برگست که اشنود چنین بار
اشنودنفرهنگ فارسی عمید= شنیدن: ◻︎ پروارنه که ذوق سوختن یافت / نبوَد به شعاع شمع خشنود ـ این حال اگرت عجب نماید / بشنو ز من ار توانی اشنود (عراقی: ۱۳۱)
اسنودنلغتنامه دهخدااسنودن . [ اِ دُ ] (اِخ ) کوهی است در خطه ٔ گال از انگلستان در 1185 گز ارتفاع و منظره ٔ دلکش و زیبایی دارد.
اشنودنیلغتنامه دهخدااشنودنی . [ اِ دَ / اُ دَ ] (ص لیاقت ) لایق شنودن . قابل اصغا : نه بنوشتنی بد نه بنمودنی نه برخواندنی بد نه اشنودنی .فردوسی .
اشنودنیفرهنگ فارسی عمیددرخور شنیدن؛ لایق شنیدن: ◻︎ نه بشنودنی بُد نه بنمودنی / نه افگندنی بُد نه اشنودنی (فردوسی: ۵/۱۰۰).
اشنودنیلغتنامه دهخدااشنودنی . [ اِ دَ / اُ دَ ] (ص لیاقت ) لایق شنودن . قابل اصغا : نه بنوشتنی بد نه بنمودنی نه برخواندنی بد نه اشنودنی .فردوسی .
اشنودنیفرهنگ فارسی عمیددرخور شنیدن؛ لایق شنیدن: ◻︎ نه بشنودنی بُد نه بنمودنی / نه افگندنی بُد نه اشنودنی (فردوسی: ۵/۱۰۰).
اشنولغتنامه دهخدااشنو. [ اِ ن َ / نُو/ اُ ن َ / نُو ] (نف مرخم ) مخفف اشنوا : چون زبان از نیک و بد بربسته شدهم ز اشنو هم ز گویا ایمنیم .
شنودنلغتنامه دهخداشنودن . [ ش َ / ش ِ / ش ُ دَ ] (مص ) اشنودن . شنیدن . استماع . اصغاء. گوش کردن . گوش دادن . گوش داشتن . سماع . شنفتن . نیوشیدن . (یادداشت مؤلف ) : توانگر به نزدیک زن خفته بودز
الغتنامه دهخداا. [ اِ ] (حرف ) همزه ٔ مکسوره در بعض کلمات گاهی افزوده و گاه حذف شود، معروفتر وقت را اصلی و غیرمعروف را مخفف یا مثقل توان گفت : براهیم و ابراهیم : دعوی کنند گرچه براهیم زاده ایم چون نیک بنگری همه شاگرد آزرند. ناصرخسرو
اشنودنیلغتنامه دهخدااشنودنی . [ اِ دَ / اُ دَ ] (ص لیاقت ) لایق شنودن . قابل اصغا : نه بنوشتنی بد نه بنمودنی نه برخواندنی بد نه اشنودنی .فردوسی .
اشنودنیفرهنگ فارسی عمیددرخور شنیدن؛ لایق شنیدن: ◻︎ نه بشنودنی بُد نه بنمودنی / نه افگندنی بُد نه اشنودنی (فردوسی: ۵/۱۰۰).