اصل دار

'asldār

معنی

بااصل‌و‌نسب؛ اصیل؛ نجیب.
⟨ اصل‌داران (اصل‌داران پاک): [قدیمی]
۱. مردمان پارسا و مقدس.
۲. انبیا و اولیا.

جست‌وجوی دقیق

اصل دار

فرهنگ فارسی عمید

بااصل‌و‌نسب؛ اصیل؛ نجیب.&lang; اصل‌داران (اصل‌داران پاک): [قدیمی]۱. مردمان پارسا و مقدس.۲. انبیا و اولیا.

جست‌وجوی هم‌آوا

اصلِ کار، اصلِ کاری

اصل (اصول)

حسل

حسل . [ ح َ س َ / ح ِ س ِ] (ع اِ) گیاهی است شبیه به صعتر و برگش درازتر و بزرگتر و تیره رنگ و بسریانی جسمی گویند. در دوم گرم وخشک و پخته ٔ او مقّوی معده و هاضمه و مصلح طعام فاسد شده و جهت خوشبوئی دهان و آروغ و با شراب جهت گزیدن رتیلا و عقرب ،

حسل

لغت‌نامه دهخدا

حسل . [ ح ِ ] (اِخ ) ابن خارجةالاشجعی صحابی است . و او در غزوه ٔ خیبر مسلمانی پذیرفت . (قاموس الاعلام ترکی ).

حسل

لغت‌نامه دهخدا

حسل . [ ح ِ ] (اِخ ) ابن عامربن لوی بن غالب عدنانی قرشی . جدی از عرب است که عبداﷲبن مسروح صحابی از فرزندان او بوده است . (اعلام زرکلی چ 1 ج 1 ص 220).

جست‌وجوی متن

بااصل

فرهنگ فارسی عمید

اصل‌دار؛ اصیل؛ نجیب؛ شریف.

اثیل

فرهنگ فارسی عمید

اصل‌دار؛ استوار و ریشه‌دار در شرف و اصل‌ونسب.

دار

لغت‌نامه دهخدا

دار. (نف مرخم ) به معنی دارنده باشد، وقتی که با کلمه ای ترکیب شود. (برهان ). مانند: آبدار. آبرودار. آبله دار. آزاردار. آهاردار. اجاره دار. استخوان دار. اسلحه دار. اسم و رسم دار. اصل دار. الاغ دار. انحصاردار. انگبین دار. اورنگ دار. باددار. باردار. بازدار. بالادار. بال دار. بته

جست‌وجوی هم‌آغاز

اصل

لغت‌نامه دهخدا

اصل . [ اَ ] (ع اِ)والد: فلان لا اصل له و لا لسان . ج ، اصول . کسایی گوید:اینکه گویند لا اصل له و لا فصل ، اصل بمعنی والد و فصل بمعنی ولد است ، یا اصل حسب است و فصل لسان . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). پدر. (لغت خطی ). ج ، آصُل . (قطر المحیط). || اصل هر چی

اصل

لغت‌نامه دهخدا

اصل . [ اَ ص ِ ] (ع ص ) مستأصِل . (قطر المحیط). از بیخ برکنده شده . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).

اصل

لغت‌نامه دهخدا

اصل . [ اَ ] (ع مص ) کُشتن از روی علم و عمد. (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). کُشتن . (منتهی الارب ). || برجستن بر کسی یا چیزی . (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). برجستن بر: اصلته الاصلة؛ برجست بر وی مار خرد یا کلان کشنده به دم یا نفس . (از منتهی الارب ). || در آخر روز درآمدن .

اصل

لغت‌نامه دهخدا

اصل . [ اَ ص َ ] (ع اِ) ج ِ اَصَلة.(از قطر المحیط) (منتهی الارب ). رجوع به اصلة شود.

اصل

لغت‌نامه دهخدا

اصل . [ اَ ص َ ] (ع مص ) تیره و متغیر شدن آب از گل سیاه .(منتهی الارب ). بگردیدن رنگ آب . || تغییر یافتن گوشت . (از قطر المحیط) (ناظم الاطباء). متغیر شدن و بگردیدن طعم و رائحه ٔ گوشت . (از منتهی الارب ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

حد فاصل

لغت‌نامه دهخدا

حد فاصل . [ ح َدْدِ ص ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مرز بین دو چیز اعم از محسوس و معقول . میان دو چیز: طور؛ حد فاصل میان دو چیز. طخوم ؛ حد فاصل میان دو زمین . (منتهی الارب ).

خاصل

لغت‌نامه دهخدا

خاصل . [ ص ِ ] (ع ص ) تیری که به هدف اصابت نموده ولی اثری در آن باقی نگذارده است . رجوع به خصل شود.

چهاراصل

لغت‌نامه دهخدا

چهاراصل . [ چ َ / چ ِ اَ ] (اِ مرکب ) چهارعنصر است . آب و آتش ، باد و خاک . رجوع به چاراصل شود.

خوش اصل

لغت‌نامه دهخدا

خوش اصل . [ خوَش ْ / خُش ْ اَ ] (ص مرکب ) نژاده . که نژاد و اصل عالی و خوب دارد.

چاراصل

لغت‌نامه دهخدا

چاراصل . [ اَ ] (اِ مرکب ) عناصر اربعه (آب و خاک و باد و آتش ) : یک دو شد از سه حرفش چاراصل و پنج شعبه شش روز و هفت اختر نه قصر و هشت منظر.خاقانی .

درپیوند

بیشتر بدانید

اصل دار

'asldār

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش تهرانی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا