اعادیلغتنامه دهخدااعادی . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اَعْداء. جج ِ عَدُوّ. (متن اللغة) (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) : لکن ّ قومی اصبحوا مثل خیبربها داؤها و لاتضر الاعادیا.نابغه ٔ جعدی (از عیون الاخبار ج 1 ص <span class="hl" dir="lt
اصادقلغتنامه دهخدااصادق . [ اَ دِ ] (ع اِ) جج ِ صدیق . (اقرب الموارد). ج ِ اصدقاء و صدقان که ج ِ صدیق است . (منتهی الارب ) (آنندراج ). دوستان . مقابل اعادی .
درازعمرلغتنامه دهخدادرازعمر. [ دِ ع ُ ] (ص مرکب ) آنکه عمر طولانی داشته باشد. آنکه یا آنچه عمری طولانی کرده باشد. مُعَمَّر. (یادداشت مرحوم دهخدا) : نیز شک نیست که مزاج مردم درازعمر و ترکیب او و قوتهای او قویتر باشد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). آنچه مردمان می گویند که بعض مردما
سائل به کفلغتنامه دهخداسائل به کف . [ ءِ ل ِ ب ِ ک َف ف ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) در تداول فارسی زبانان به تخفیف «فاء» رائج است : گدائی که از تنگدستی کاسه ٔ گدائی هم نداشته باشد. (آنندراج ). گدا. دریوزه گر : ای یافته افلاک ز مهر تو شرف خورشید و مه از تو سائلانند بکف
ذوالقروحلغتنامه دهخداذوالقروح . [ ذُل ْ ق ُ ] (اِخ ) لقب امرء القیس بن حجربن حارث کندی . شاعر معروف عرب است و وجه این تلقب شعر اوست که گوید:فبدلت قرحاً دامیا بعد صحةفیالک من نعمی تبدلن ابؤسا.نیز گویندآنگاه که بخونخواهی پدر از بنی اسد از هر قبیله و قومی استمداد کرد از جمله بپیش قیصر ر
