اعثیلغتنامه دهخدااعثی . [ اَ ثا ] (ع ص ، اِ) رنگی است مایل بسیاهی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رنگی است نزدیک بسیاهی . (از اقرب الموارد). || مرد گول گرانجان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). احمق که در کار سنگینی کند. (از اقرب الموارد). || مرد بسیارموی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آن ک
اعطیلغتنامه دهخدااعطی . [ اَ طا ](ع ن تف ) بسیاردهش . (ناظم الاطباء). نعت تفضیلی از عَطو. معطی تر. عطابخش تر. بسیارعطاتر. بخشنده تر. عطادهنده تر. (یادداشت بخط مؤلف ). ما اعطاه للمال ؛ یعنی چه نیکودهش است ، کما یقال ما اولاه للمعروف فی التعجب و هذا شاذ. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). و «ما اع
احتاءلغتنامه دهخدااحتاء. [ اِ ] (ع مص ) استوارگردانیدن : احتاء جدار؛ استوار و محکم کردن دیوار را. || احتاء عقده ؛ بستن گره را. || احتاء کساء؛ ریشه تافتن گلیم را. تافتن ریشه . || احتاء ثوب ؛ دوختن جامه را. (منتهی الارب ).
اعثیجاجلغتنامه دهخدااعثیجاج . [ اِ ] (ع مص ) شتافتن ، یقال : اعثوجج اعثیجاجاً؛ شتافت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شتاب کردن . (از اقرب الموارد).
احمقلغتنامه دهخدااحمق . [ اَ م َ ] (ع ص ) گول (مرد). کالیو. کالیوه . نادان . (مهذب الاسماء). بی عقل . غتفره . گاودل . گاوریش . کانا. دنگ . نابخرد. غراچه . لاده . کمله . ابله . (زوزنی ). دند. سفیه . بیهوش . خویله . (صحاح الفرس ). کم خرد. گزَر. مُدمَّغ. دبنگ . ببّه . (منتهی الارب ) (صراح ). بی
کفتارلغتنامه دهخداکفتار. [ ک َ ] (اِ) جانوری است صحرایی و درنده که به هندی هوندار گویند. (غیاث ) (آنندراج ). پستانداری است از راسته ٔ گوشتخواران که تیره ٔ خاصی را به نام کفتاران در این راسته به وجود می آورد. این جانور در اروپا و آسیا و مخصوصاً افریقا فراوان است . دندان بندیش شبیه گربه است ولی
اعثیجاجلغتنامه دهخدااعثیجاج . [ اِ ] (ع مص ) شتافتن ، یقال : اعثوجج اعثیجاجاً؛ شتافت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). شتاب کردن . (از اقرب الموارد).