اعصرلغتنامه دهخدااعصر. [ اَ ص ُ ] (ع اِ) ج ِ عَصر، عِصر، عُصر و عُصُر، بمعنی روزگار. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). عُصور. اَعصار. (منتهی الارب ).
اعصردیکشنری عربی به فارسیفشردن , چلا ندن , به زور گرفتن , غصب کردن , انتزاع کردن , پيچاندن , منحرف کردن
اعسرلغتنامه دهخدااعسر. [ اَ س َ ] (ع ص ) چپه دست . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). آنکه با دست چپ کار کند. (از متن اللغة). کسی که با دست چپ کار کند. مؤنث : عَسْرا. ج ، عُسر، عُسران . (از اقرب الموارد). چپ ، (المصادر زوزنی ) (مهذب الاسماء نسخه ٔ خطی ). چپ مقابل یسر. (یادداشت بخط مؤ
اعشرلغتنامه دهخدااعشر. [ اَ ش َ ] (ع ص ) گول . (منتهی الارب ). گول و احمق . (ناظم الاطباء). احمق . (اقرب الموارد).
اعیسرلغتنامه دهخدااعیسر. [ اُ ع َ س ِ ] (اِخ ) مصغر اعسر است که به عمربن خطاب اطلاق میشده است : خالد اورا [ عمربن الخطاب ] اعسر خواندی و نیز تصغیر کردی چون نام او بردی گفتی اعیسر. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).
اعصریلغتنامه دهخدااعصری . [ اَ ص ُ ] (ص نسبی ) منسوب است به اعصر که لقب مندبن سعدبن قیس غیلان بوده است . (از انساب سمعانی ).
اعصریلغتنامه دهخدااعصری . [ اَ ص ُ ] (ص نسبی ) منسوب است به اعصر که لقب مندبن سعدبن قیس غیلان بوده است . (از انساب سمعانی ).