لغتنامه دهخدا
اهنع. [ اَ ن َ ] (ع ص ، اِ) پست گردن و خمیده قامت کوتاه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). آنکه گردن وی فرونشسته بود. (از تاج المصادر بیهقی ). هامون گردن . (خلاص ). || آنکه بر زین درست نتواند نشست و بچپ و راست مایل باشد. || پسر زن گرامی نژاد که از بنده ٔ آزاد زاده با
