لغتنامه دهخدا
اغراب . [ اِ ] (ع مص ) چیزی نو و غریب آوردن . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ناظم الاطباء). چیزی عجیب آوردن : اغرب الرجل اتی بشی ٔ غریب . (از اقرب الموارد). غریب آوردن . (تاج المصادر بیهقی ). || دور شدن : اغرب عنی ؛ ای تباعد. (از منتهی الارب ). || دور ساختن : اغربه ؛ نحاه .