افروزهلغتنامه دهخداافروزه . [ اَ زَ/ زِ ] (اِ) فتیله ٔ چراغ . (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). آفروزه . || آنچه بدان آتش گیرانند. آتش گیره . (فرهنگ فارسی معین ). || شهاب . (یادداشت دهخدا). رجوع به آفروزه شود.
آفروزهلغتنامه دهخداآفروزه . [زَ / زِ ] (اِ) فروزینه . گیره . آتش زنه : کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلندز آفرین تو گر باشد آفروزه ٔ من . سوزنی .|| فتیله ٔ چراغ . پلیته . ذباله . زَم .
آفروزهلغتنامه دهخداآفروزه . [زَ / زِ ] (اِ) فروزینه . گیره . آتش زنه : کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلندز آفرین تو گر باشد آفروزه ٔ من . سوزنی .|| فتیله ٔ چراغ . پلیته . ذباله . زَم .
آتش افروزگویش تهرانیشعبده باز ایام عید که مواد آتشزا به مشعل فوت میکند و یا روی سرش خمیر گذاشته و روی آن آتش روشن میکند:آتش افروزه سالی یک روزه!