اقاقیا

'aqāqiyā

۱. (زیست‌شناسی) درخت زینتی از خانواده پروانه‌واران با برگ‌های مرکب ریز به رنگ سبز روشن که گل‌های سفید، خوشه‌ای، و معطر دارد.
۲. (طب قدیم) عصاره یا صمغی که از میوۀ مُغیلان گرفته می‌شده و برای تقویت معده و کبد به کار می‌رفته.