املی

'emli

معنی

املا: ◻︎ مذکّران طیورند بر منابر باغ / ز نیم‌شب مترصد نشسته املی را (انوری: ۱).

جست‌وجوی دقیق

املی

لغت‌نامه دهخدا

املی . [ اَ ] (اِخ ) ابوالوفا بدیل بن ابی القاسم بن بدیل املی . از فقهاء است . (از انساب سمعانی ).

املی

لغت‌نامه دهخدا

املی . [ اَ ](ص نسبی ) منسوب به امله است که در زبان مردم خوی به منام (خواب ) گفته میشود. (از انساب سمعانی ). و حدیثی باین نسبت مشهور است . رجوع به انساب سمعانی شود.

املی

لغت‌نامه دهخدا

املی . [ اِ ] (از ع ، اِ) (ممال املاء) املاء : مذکران طیورند بر منابر باغ ز نیم شب مترصد نشسته املی را. انوری (از فرهنگ فارسی معین ).رجوع به املاء و املی کردن شود.

املی

فرهنگ فارسی عمید

املا: ◻︎ مذکّران طیورند بر منابر باغ / ز نیم‌شب مترصد نشسته املی را (انوری: ۱).

جست‌وجوی هم‌آوا

عملی

لغت‌نامه دهخدا

عملی . [ ع َ لا ] (اِخ ) نام جایگاهی است . و ابن درید در جمهرة آن را به فتح عین و میم ضبط کرده است . (از معجم البلدان ). در منتهی الارب نیز به فتح اول و دوم (عَمَلی ̍) آمده است .

حملی

حملی . [ ح َ ] (ص نسبی ) منسوب به حمل .- قضیه ٔ حملی ؛ (اصطلاح منطق ) قضیه ای است که حکم بوقوع و لاوقوع نسبت در آن مشروط بشرط و مقید بقیدی نباشد مانند مردم جانور است یا مردم جانور نیست . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به اساس الاقتباس شود.

هملی

لغت‌نامه دهخدا

هملی . [ ] (اِخ ) از طوایف ناحیه ٔ بمپور بلوچستان که مرکب از 400 خانوار است . (از جغرافیای سیاسی کیهان ).

هملی

لغت‌نامه دهخدا

هملی .[ هََ لا ] (ع ص ، اِ) ج ِ هامل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). شتران به چراگذاشته ٔ بی شتربان . (آنندراج ).

امیلی

لغت‌نامه دهخدا

امیلی . [ اِ ] (اِخ ) پائولو امیلو یا امیلی . تاریخ نگار فرانسوی . درگذشته به سال 1529 م . رجوع به لاروس شود.

جست‌وجوی مشابه

املیسة

لغت‌نامه دهخدا

املیسة. [ اِ س َ ] (ع ص ) دشت خشک بی گیاه . املیس . (از منتهی الارب ). رجوع به املیس شود.

املیجاج

لغت‌نامه دهخدا

املیجاج . [ اِ] (ع مص ) دندان شیر برآوردن کودک . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). || برآمدن بچه . (از شرح فارسی قاموس ). آمدن بچه از شکم مادر. (از اقرب الموارد).

املیخون

لغت‌نامه دهخدا

املیخون . [ ] (اِخ ) از حکمای قدیم است . قفطی در تاریخ الحکما (ص 69) گوید: گمان میکنم یونانی باشد و او همانست که کتاب فراست را تصنیف کرده و ابومعشر در یکی از سخنانش از آن نام برده است .

املید

لغت‌نامه دهخدا

املید. [ اِ ] (ع ص ) املد. رجوع به املد شود.

املیس

لغت‌نامه دهخدا

املیس . [ اِ ] (ع ص ) دشت خشک بی گیاه . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). بیابان بی گیاه . (از اقرب الموارد). املیسة. ج ، امالیس ،امالس (بطور شاذ). (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). گویند فلاة املیس و املیسة. (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی متن

amli

دیکشنری انگلیسی به فارسی

آملی

علی

لغت‌نامه دهخدا

علی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن سیدکمال الدین بن سیدقوام الدین مرعشی آملی (سید...). رجوع به علی آملی شود.

علی

لغت‌نامه دهخدا

علی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن احمدبن حسین حسینی علوی آملی ، ملقب به ممتازالعلماء و مکنی به ابوالحسن . رجوع به علی آملی شود.

علی حسینی

لغت‌نامه دهخدا

علی حسینی . [ ع َ ی ِ ح ُ س َ ] (اِخ )ابن احمدبن حسین حسینی علوی آملی ، ملقّب به ممتازالعلماء و مکنّی به ابوالحسن . رجوع به علی آملی شود.

علی علوی

لغت‌نامه دهخدا

علی علوی . [ ع َ ی ِ ع َ ل َ ] (اِخ ) ابن احمدبن حسین حسینی علوی آملی . ملقب به ممتازالعلماء و مکنی به ابوالحسن . رجوع به علی آملی شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

املیسة

لغت‌نامه دهخدا

املیسة. [ اِ س َ ] (ع ص ) دشت خشک بی گیاه . املیس . (از منتهی الارب ). رجوع به املیس شود.

املی کردن

لغت‌نامه دهخدا

املی کردن . [ اِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) املا کردن : گهی بلبل زند بر زیر و گه صلصل زند بر بم گهی قمری کند از بر گهی ساری کند املی . منوچهری (دیوان ص 131).رجوع به املی و املا شود.

املیجاج

لغت‌نامه دهخدا

املیخون

لغت‌نامه دهخدا

املید

لغت‌نامه دهخدا

املید. [ اِ ] (ع ص ) املد. رجوع به املد شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

کاملی

لغت‌نامه دهخدا

کاملی . [ م ِ ] (ص نسبی ) منسوب به کامل .

حر عاملی

لغت‌نامه دهخدا

حر عاملی . [ ح ُرْ رِ م ِ ] (اِخ ) محمدبن حسن بن علی بن حسین مشغری . در 8 رجب 1033 هَ . ق . در مشغر جبل عامل متولد گردید و تا سن چهل سالگی در کشور سوریه و جبل عامل نزد استادان شیعی تعلیم یافت و دو بار به حج ر

حر عاملی

لغت‌نامه دهخدا

حر عاملی . [ ح ُرْ رِ م ِ] (اِخ ) احمدبن حسن بن علی مشغری . از دانشمندان شیعه ٔ عهد صفوی و برادر محمدبن حسن شیخ الاسلام مشهد است که در 1040 هَ . ق . متولد شد و پس از مرگ برادر در 1104 هَ . ق . خود بدان مقام ر

حسن عاملی

لغت‌نامه دهخدا

حسن عاملی . [ ح َ س َ ن ِ م ِ ] (اِخ ) ابن جعفربن حسن بن نجم الدین اعرج عاملی کرکی امامی ، ملقب به بدرالدین و درگذشته ٔ 933 هَ . ق . او راست : شرح شاطیبه جزریة و جز آن . (هدیة العارفین ج 1 ص <span class="hl"

حسن عاملی

لغت‌نامه دهخدا

حسن عاملی . [ ح َ س َ ن ِ م ِ ] (اِخ ) ابن علی بن احمد حایینی شیعی امامی . درگذشته ٔ 1135 هَ. ق . رجوع به حسن بن علی بن احمد عاملی حایینی شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

املی

'emli

معنی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

دیکشنری انگلیسی به فارسی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا