انفراد

'enferād

معنی

۱. یگانه شدن؛ تنها شدن؛ تنهایی.
۲. تنها کاری کردن.

مترادف

انحصار، تنهایی، تنهایی، فردی، ویژگی ≠ عموم

جست‌وجوی دقیق

انفراد

لغت‌نامه دهخدا

انفراد. [ اِ ف ِ ] (ع مص ) یگانه شدن و تنها گردیدن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). تنها شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (غیاث اللغات ). استفراد. (یادداشت مؤلف ). تفرد. وحدت . وحدانیت . || تنها کردن کاری . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموار

انفراد

فرهنگ فارسی عمید

۱. یگانه شدن؛ تنها شدن؛ تنهایی.۲. تنها کاری کردن.

انفراد

فرهنگ فارسی معین

(اِ فِ) [ ع . ] 1 - (مص ل .) تنها شدن . 2 - تنها کاری کردن . 3 - (اِمص .) یگانگی ، تنهایی .

انفراد

فرهنگ مترادف و متضاد

انحصار، تنهایی، تنهایی، فردی، ویژگی ≠ عموم

جست‌وجوی هم‌آوا

انفراث

لغت‌نامه دهخدا

انفراث . [ اِ ف ِ ] (ع مص ) شوریدن دل زن باردار. (ناظم الاطباء). تفرث . (منتهی الارب ). || پاره پاره شدن . (تاج المصادر بیهقی نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ لغت نامه ورق 228 الف ) (مصادر زوزنی ). انتثار. (از اقرب الموارد).

جست‌وجوی مشابه

انفرادی

لغت‌نامه دهخدا

انفرادی . [ اِ ف ِ ] (ص نسبی ) منسوب به انفراد؛ فردی : زندگی انفرادی . مقابل زندگی اجتماعی . تنها بسر بردن .

انفراداً

لغت‌نامه دهخدا

انفراداً. [ اِ ف ِ دَن ْ ] (ع ق ) بتنهایی و در حالت تنهایی . (ناظم الاطباء). منفرداً. فرداً. بطور انفراد. فرادی . علیحده . واحداً واحداً. تک تک . جداجدا. سواسوا. علی الانفراد.