اهالی

'ahāli

معنی

۱. = اهل
۲. مردم؛ مردمان.

مترادف

اهل، ساکنان، شهروندان، کسان، مردمان

برابر پارسی

باشندگان، مردمان

جست‌وجوی دقیق

اهالی

لغت‌نامه دهخدا

اهالی . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اهل بر خلاف قیاس است ، اعیان و اشراف . (از شرح نصاب و کنز بنقل غیاث اللغات ) (آنندراج ). ج ِ اَهل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به اهل شود. || مأخوذ از تازی ، کسانی که در جایی مسکن دارند و متوطن درآنجا می باشند و مردمان و اشخاص و اعضاء و افر

اهالی

فرهنگ فارسی عمید

۱. = اهل۲. مردم؛ مردمان.

اهالی

دیکشنری فارسی به ترکی

halk, ahali

اهالی

فرهنگ فارسی معین

( اَ ) [ ع . ] (اِ.) جِ اهل ؛ ساکنان ، مردمان ، کسان .

اهالی

فرهنگ مترادف و متضاد

اهل، ساکنان، شهروندان، کسان، مردمان

جست‌وجوی هم‌آوا

اعالی

لغت‌نامه دهخدا

اعالی . [ اَ ] (ع ص ، اِ) ج ِ اَعْلی ̍. (ناظم الاطباء) بلندان و بلندمرتبگان . (از کنز) (کشف ) (غیاث اللغات ) (آنندراج ) (از فرهنگ نظام ). مردمان بلندقدر. (ناظم الاطباء). || ضد اسافل . (یادداشت مؤلف ). جاهای بلند. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) : عبداﷲبن عز

اعالی

فرهنگ فارسی عمید

۱. مردمان بلندقدر؛ اشخاص بلندمرتبه؛ بلندپایگان.۲. سرزمین‌های شمالی.

چاهالی

واژه‌نامه آزاد

از جاهلی به معنی جهل و نادانی گرفته شده است.

اهل (اهالی)

دیکشنری فارسی به انگلیسی

inhabitant

اهالی شهر

دیکشنری فارسی به عربی

سکان المدينة

جست‌وجوی مشابه

اهالیل

لغت‌نامه دهخدا

اهالیل . [ اَ] (ع اِ) بارانها. واحد ندارد. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ج ِ هِلال . بمعنی ماه نو یا ماه دوشبه و جز آن . (منتهی الارب ). و رجوع به هلال شود.