لغتنامه دهخدا
اعوار. [ اِع ْ ] (ع مص ) یک چشم گردانیدن کسی را: اعوره اعواراً؛ یک چشم گردانید آنرا. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). یکچشم گردانیدن . (آنندراج ). یکچشم کردن . (تاج المصادر بیهقی ). اعور ساختن کسی را. (از اقرب الموارد). || آشکار گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء)