اهورامزدالغتنامه دهخدااهورامزدا. [ اَ م َ ] (اِخ ) در فارسی به صورتهای اهورامزد، هُرمَزد، هُرمُزد، اورمزد، هورمزد و هرمز به معنی خدا آمده است . در اوستااهورمزده نامیده میشود ودر سنگ نبشته های پادشاهان هخامنشی ائورمزده خوانده شده . این واژه در فرهنگهای فارسی علاوه بر این که به معنی خدا ضبط شده به م
اهورامزدافرهنگ فارسی عمیددر آیین زردشتی، وجودی که صورت ظاهر ندارد و حیاتبخش، یکتا، بیهمتا، بزرگ، و دانای مطلق است؛ خداوند.
اهورامزدافرهنگ فارسی معین(اَ هُ مَ) [ په . ] (اِمر.) = اهورمزدا. هرمزد. اورمزد. هرمز. هورمزد: مرکب از اهورا به معنی سرور بزرگ و مزدا به معنی دانای کل . خدای بزرگ ایرانیان باستان و زردشتیان . خالق زمین و آسمان و آفریدگان .
آهورامزدالغتنامه دهخداآهورامزدا. [ م َ ] (اِخ ) اورمزد. یزدان . رب ّ اعلی . رب الارباب . فاعل خیر. مقابل آهرمن ، فاعل شر، دیو. و هفت فرشته یا امشاسپند وسایط فیض او بدیگر مخلوق باشند.