اوشاللغتنامه دهخدااوشال . [ اَ ] (اِ) تالاب و برکه و آب انبار و خزانه های آب در کوهها. (برهان ) (ناظم الاطباء) (هفت قلزم ). برکه و آب گیر. (انجمن آرا) (آنندراج ).
اوشاللغتنامه دهخدااوشال . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ وَشَل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). رجوع به وشل شود.
اوصاللغتنامه دهخدااوصال .[ اَ ] (ع اِ) ج ِ وَصْل . || ج ِ وِصْل . || ج ِ وُصْل . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ).
ذات اوشاللغتنامه دهخداذات اوشال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) اوشال جمع وشل به معنی آب اندک است . و ذات اوشال نام موضعی است بر طریق شام . نصیب در مدیح سلیمان بن عبدالملک گوید : اقول لرکب صادرین لقیتهم قفا ذات اوشال و مولاک قارب قفوا و اخبرونی عن سلیمان اننی لمعروفه من
اوصللغتنامه دهخدااوصل . [ اَ ص َ ] (ع ن تف ) رساتر. || صله ٔرحم کننده تر. حدیث : جاء رجل الی النبی (ص ) و هوعلی المنبر فقال من خیر الناس یا رسول اﷲ قال آمرهم بالمعروف و انهاهم عن المنکر و اتقاهم ﷲ و اوصلهم .
ذات اوشاللغتنامه دهخداذات اوشال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) اوشال جمع وشل به معنی آب اندک است . و ذات اوشال نام موضعی است بر طریق شام . نصیب در مدیح سلیمان بن عبدالملک گوید : اقول لرکب صادرین لقیتهم قفا ذات اوشال و مولاک قارب قفوا و اخبرونی عن سلیمان اننی لمعروفه من
ژیرلغتنامه دهخداژیر. (اِ) بمعنی آژیر است که آبگیر و تالاب و گوی باشد که آب باران و غیره در آن جمع شود. (برهان ). حوض . ژی . آبدان . شَمَر. آبگیر. برکه . غدیر. اوشال .
وشللغتنامه دهخداوشل . [ وَ ش َ ] (ع اِ) آب اندک . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد) (غیاث اللغات ). آب اندک که از کوزه یا سنگ زهَد و قطره هایش متوالی و متصل همدیگر نباشد، یا آب که اندک اندک از اعلای کوه چکد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ج ، اوشال . (مهذب الاسماء) (اقرب الموارد). ||
ژیلغتنامه دهخداژی . (اِ) آبگیر. آبدان . شَمَر. (لغت نامه ٔ اسدی ). جائی که آب در آن جمع شده باشد. (برهان ). غفچی . کوژی . تالاب . غدیر. اوشال . ژیر. آژیر. شاید این کلمه صورت دیگری از کلمه ٔ جوی باشد : ای آنکه من از عشق تو اندر جگر خویش آتشکده دارم صدو بر هر م
مرکبلغتنامه دهخدامرکب . [ م ُ رَک ْ ک َ ] (ع ص ، اِ) نعت مفعولی است از ترکیب . آمیخته . درپیوسته : کریمی به اخلاقش اندرمرکب بزرگی به درگاه او بر مجاور. فرخی .گفتم که مفرد است مرکب چگونه شدگفتا چنانکه میل کند ماده سوی نر.<p
ذات اوشاللغتنامه دهخداذات اوشال . [ ت ُ اَ ] (اِخ ) اوشال جمع وشل به معنی آب اندک است . و ذات اوشال نام موضعی است بر طریق شام . نصیب در مدیح سلیمان بن عبدالملک گوید : اقول لرکب صادرین لقیتهم قفا ذات اوشال و مولاک قارب قفوا و اخبرونی عن سلیمان اننی لمعروفه من