اولیااللـهفرهنگ فارسی عمید۱. دوستان خدا؛ خدادوستان؛ بندگان مقرب درگاه خدا.۲. (تصوف) افرادی که قادر بر مکاشفه میباشند و بعد از انبیا هستند.
اولیاءاللهفرهنگ فارسی معین( ~. اُ لْ لا) [ ع . ] (ص مر.) 1 - دوستان خدا، مومنان . 2 - در تصوف ، آنان که از جانب خدا مؤید به حالات و مکاشفاتی شده اند که دیگر خلایق را بدان ها دسترسی نیست . مقام اولیاء بعد از انبیاء است .