اکحللغتنامه دهخدااکحل . [ اَ ح َ ] (ع ص ) مرد سرمه گون چشم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). سیاه پلک چشم از خلقت . (تاج المصادر بیهقی ) (از المصادر زوزنی ) (از مهذب الاسماء). سیاه چشم ، و تأنیث آن کحلاء باشد. مرد سیاه مژگان که گویی سرمه کرده است . (یادداشت مؤلف ). آنکه چشم او سیاه باشد. (آن
اکحلفرهنگ فارسی عمید۱. چشم سرمهکشیده.۲. سیاهچشم.۳. (زیستشناسی) رگی در دست که آن را فصد میکنند؛ رگ چهاراندام.
اکاحللغتنامه دهخدااکاحل . [ اَ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ کَحل . (ناظم الاطباء). || ج ِ نادرکُحلَة. (اقرب الموارد). رجوع به کحل و کحلة شود.
عاقل عاقللغتنامه دهخداعاقل عاقل . [ ق ِ ل ِ ق ِ ] (ص مرکب ) خردمند کامل عیار. تمام عاقل . عاقل که از قانون خرد بهیچوجه یکسو نشود : خاقانی از این راه دورنگی بکران باش یا عاقل عاقل زی یا غافل غافل .خاقانی .
اقحاللغتنامه دهخدااقحال . [ اِ ] (ع مص ) پوست بر استخوان خشک گردانیدن و نزار و خشک اندام ساختن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). خشک کردن . (تاج المصادر بیهقی ).
اقعاللغتنامه دهخدااقعال . [ اِ ] (ع مص ) گل کردن درخت رز و انگور. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
اقهاللغتنامه دهخدااقهال .[ اِ ] (ع مص ) بنابایست مشغول شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء): اقهل الرجل ؛ تکلف مالایعنیه . (اقرب الموارد). || نفس خود را آلودن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).
میزاب البدنلغتنامه دهخدامیزاب البدن . [ بُل ْ ب َ دَ ] (ع اِ مرکب ) اکحل . هفت اندام . (یادداشت مؤلف ). رجوع به هفت اندام شود.
ابجللغتنامه دهخداابجل . [ اَ ج َ ] (ع اِ) رگ ساق . نام عِرقی در باطن ذراع . || در اسب و اشتر رگی که بمنزله ٔ اکحل است در آدمی .
سافینلغتنامه دهخداسافین . (ع اِ) رگی است در باطن پشت بدرازا و متصل است بدان رگ دل . (شرح قاموس ) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (قطر المحیط). و آن را اکحل نامند.
ساعدینلغتنامه دهخداساعدین . [ ع ِ دَ ] (ع اِ) تثنیه ٔ ساعد، دو بازو : هر یکی از ساعدین مادر و بازوخویشتن آویخته به اکحل و قیفال .منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 133).
رأس الاکحللغتنامه دهخدارأس الاکحل . [ رَءْ سُل ْ اَ ح َ ] (اِخ ) موضعی است به یمن . (منتهی الارب ).