ایادیلغتنامه دهخداایادی . [ اَ ] (ع اِ) جج ِ ید، به معنی دست . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || نعمتها و نکوئیها و دستها و این جمع ایدی است و ایدی جمع ید است . (غیاث ) : بچشم هر کس او را بزرگی و حشمت بجای هر کس او را ایادی و کردار. <p class="auth
حدیلغتنامه دهخداحدی . [ ح َ دا ](ع ق ) هرگز. هگرز. هیچوقت . هیچگاه . ابداً. همیشه : لاافعله حدی الدهر (منتهی الارب )؛ ای ابداً.
حدیلغتنامه دهخداحدی . [ ح ُ دا ] (ع اِ) سرودی که شتربانان عرب سرایند شتران را تا تیز روند : نبینی شتر بر حدای عرب که چونش برقص اندر آرد طرب . سعدی (بوستان ).منزل سلمی که بادش هردم از ما صد سلام پر حدای ساربانان بینی و بانگ جرس
حذیلغتنامه دهخداحذی . [ ح َذْی ْ ] (ع مص ) گزیدن شیر تیز و جز آن زبان را. || بسیار درانیدن ، چنانکه پوست را. || حذی به سکین ؛ بریدن به کارد. || حذی به لسان ؛ غیبت کردن کسی را. (از منتهی الارب ). || حذی لسان ؛ زبانگز شدن . گزیدن زبان .
ابودواد ایادیلغتنامه دهخداابودواد ایادی . [ اَ دُ دِ اِ ] (اِخ ) کنیت شاعری از ایاد، موسوم به عَدی ّبن الرقاع .
باگ ایادیشلغتنامه دهخداباگ ایادیش . [ اَ ] (اِ) باگ یادی . نام هفتمین ماه فرس . این نام در کتیبه ٔ بیستون آمده است : دردهم ماه باگ ایادیش مطابق 29 ماه سپتامبر 522 هَ . ق . داریوش بزرگ به گماتای مغ دست یافت . بقول هردوت این روز را ج
غمامةلغتنامه دهخداغمامة. [ غ َ م َ ] (اِخ ) اسبی است مر ابی داود ایادی را. یا پادشاهی از پادشاهان هند. (منتهی الارب ). نام اسب ابوداود ایادی یا یکی از پادشاهان آل منذر. (از تاج العروس ).
سبق الایادیلغتنامه دهخداسبق الایادی . [ س َ قُل ْ اَ ] (ع اِ مرکب ) پیشی نعمتها. حق نعمت : همه نامداران و گردنفرازان بزنجیر سبق الایادی مقید.سعدی (طیبات ).
ابودواد ایادیلغتنامه دهخداابودواد ایادی . [ اَ دُ دِ اِ ] (اِخ ) کنیت شاعری از ایاد، موسوم به عَدی ّبن الرقاع .
