ایاردهلغتنامه دهخداایارده . [ اَ رْ / رِ دَ/ دِ ] (اِ) چگونگی پازند است (صحاح الفرس ). به معنی پازند است و پازند تفسیر زند که شرح و تفسیر اوستاست . (لغت نامه ٔ اسدی ص 477) اکارده . (یادداشت مرح
ایاردهفرهنگ فارسی عمیدتفسیر و شرح کتاب اوستا یا کتاب زند: ◻︎ چه مایه زاهد و پرهیزکار و صومعگی / که نَسَکخوان شده از عشقش و ایاردهگوی (خسروانی: شاعران بیدیوان: ۱۲۲).
حردةلغتنامه دهخداحردة. [ ح َ / ح ِ دَ ] (اِخ ) شهری است به یمن و اهل آن نخستین کسان بودند که از عنسی پیروی کردند. (معجم البلدان ). شهری است بر ساحل دریای یمن . (منتهی الارب ).
حردةلغتنامه دهخداحردة. [ ح َ رَ دَ ] (ع اِمص ) حَرَد. بیماریی است در دست و پای شتر، یا خشک شدن اعصاب دستهای او بواسطه ٔ زانوبند که گاه رفتن دست بر زمین کوبد.
حرضةلغتنامه دهخداحرضة. [ ح ِ ض َ ] (ع ص ) رجل حرضة؛ مردکه بیماری و اندوه وی دراز کشیده باشد. ج ، حِرَض .
حریضةلغتنامه دهخداحریضة. [ ح ُ رَ ض َ] (اِخ ) نام موضعی از بلاد هذیل که تأبط شراً در آنجا بقتل رسید و مادرش در شعری که در رثاء پسر سرود نام این محل را یاد کرد. رجوع به معجم البلدان شود.
ایارده گویلغتنامه دهخداایارده گوی . [ اَ رْ /رِ دَ / دِ ] (نف مرکب ) گوینده ٔ ایارده . خواننده ٔ ایارده . ایارده خوان . رجوع به ایارده شود : چه مایه زاهد و پرهیزکار صومعگی که نسک خوان شده بر عشقش و ا
اگردهلغتنامه دهخدااگرده . [ اَ گ َ دَ ] (اِخ ) همان ایارده است یا یارده . در التنبیه و الاشراف صریح هست که اگرده همان ایارده است (صورت هر دو در خط پهلوی یکسان است ). (یادداشت مؤلف ). رجوع به ایارده و اکارده شود.
اکاردهلغتنامه دهخدااکارده . [ اِرِ دَ ] (اِخ ) تحریف ایارده . اکرده . (یادداشت مؤلف ). پازند. تفسیر زند. رجوع به پازند و ایارده شود.
اکردهلغتنامه دهخدااکرده . [ اِ ک َ دَ ] (اِخ ) اکارده . ایارده . شرح و تفسیر کتاب زند. پازند. (یادداشت مؤلف ). رجوع به مترادفات کلمه شود.
صومعگیلغتنامه دهخداصومعگی . [ ص َ / صُو م َ ع َ / ع ِ ] (ص نسبی ) صومعه نشین : چه مایه زاهد پرهیزگار صومعگی که نسک خوان شد بر عشقش و ایارده گوی .خسروانی .
نسک خوانلغتنامه دهخدانسک خوان . [ ن ُ خوا / خا ] (نف مرکب )که نسک خواند. که اوستا خواند. زردشتی : چه مایه زاهد پرهیزگار صومعگی که نسک خوان شد از عشقش و ایارده گوی .خسروانی .
ایارده گویلغتنامه دهخداایارده گوی . [ اَ رْ /رِ دَ / دِ ] (نف مرکب ) گوینده ٔ ایارده . خواننده ٔ ایارده . ایارده خوان . رجوع به ایارده شود : چه مایه زاهد و پرهیزکار صومعگی که نسک خوان شده بر عشقش و ا