بااوشلغتنامه دهخدابااوش . (اِ) خیار بزرگی باشد که بجهت تخم نگاه دارند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ). || خیار خرد. (شرفنامه ٔ منیری ). || خوشه ٔ کوچک انگور را نیز گویند. (برهان ) (آنندراج ) (انجمن آرا) (سروری ).
بیاویزگویش اصفهانی تکیه ای: âvangun ka طاری: darriǰ طامه ای: âvizun ke طرقی: deryiǰ کشه ای: derviǰ نطنزی: âvengon ke
بیاویزگویش خلخالاَسکِستانی: eləqân دِروی: e.ləq.ân شالی: aləxân کَجَلی: adorj کَرنَقی: âləxân کَرینی: âləqâmən کُلوری: iləxân گیلَوانی: elâxən لِردی: âləqânə
بیاویزگویش کرمانشاهکلهری: hal̆xa/ al̆xa گورانی: hal̆xa/ al̆xa سنجابی: hal̆xa/ al̆xa کولیایی: hal̆bexa زنگنهای: hal̆xa/ al̆xa جلالوندی: bâžte: زولهای: bâžte: کاکاوندی: bâžte: هوزمانوندی: bâžte:
بؤوزلغتنامه دهخدابؤوز. [ ب ُئو ] (ع اِ) (از «ب ٔز») ج ِ باز. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). جمع باز که مرغی است شکاری . (آنندراج ).
باوجلغتنامه دهخداباوج . [ وَ ] (اِخ ) دهی از دهستان بهمئی گرمسیر بخش کهگیلویه ٔ شهرستان بهبهان در 30 هزارگزی شمال باختری لک لک . محصول آنجا پشم و لبنیات . ساکنین آن از طایفه ٔ بهمئی هستند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).