بوهةلغتنامه دهخدابوهة. [ هََ ] (ع اِ) چرغ افتاده پر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مؤنث بوه . (از اقرب الموارد). و رجوع به بوه شود. || مرد لاغر و سبک و گول و بی خیر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || جغد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || ص
بیاحةلغتنامه دهخدابیاحة. [ ب َی ْ یا ح َ ] (ع اِ) دام ماهی گیران . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد).
بیاعةلغتنامه دهخدابیاعة. [ ع َ ] (ع اِ) متاع و کالای فروختنی . ج ، بیاعات . (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
باحةلغتنامه دهخداباحة. [ ح َ ] (ع اِ) میانه ٔ دریا و معظم آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). ج ، بوح . میان سرای . (مهذب الاسماء).- باحةالطریق ؛ وسط راه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). میان راه . || نخلستان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
خرماستانلغتنامه دهخداخرماستان . [ خ ُ ] (اِ مرکب ) نخلستان . خرستان . (از ناظم الاطباء). حدیقه . (ربنجنی ). جایی که خرمابنان بسیار بوند. (شرفنامه ٔ منیری ) : باحة: خرماستانی داشت . (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).گزیت رز بارور شش درم بخرماستان بر همین زد رقم . <p class="
نخلستانلغتنامه دهخدانخلستان . [ ن َ ل ِ / ن َ س ِ ] (اِ مرکب ) جائی که درآن نخل بسیار باشد. (فرهنگ نظام ). باغ خرما. (آنندراج ). جای انبوه از خرمابنان . خرستان . مخستان . مغستان . (ناظم الاطباء). خرماستان . باحة. عقدة : شکر در تنگ شه
بوحلغتنامه دهخدابوح . (ع اِ) اصل . || نره . || فرج . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || نفس . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (نشوءاللغة ص 28). || جماع . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || اختلاط. (منتهی الارب ). اختلاط کارها. المثل : ابنک بن ب
جبرهلغتنامه دهخداجبره . [ ج َ رَ / رِ ] (اِ) گویند دوایی است که آنرا به یونانی اولسطیون نامند. (از مفردات ابن البیطار ج 1 ص 159) و به لاتینی آنرا اوبه باحه نامند که معنی آن بگفته ٔ ابن حسان «
اباحهفرهنگ فارسی عمید۱. مباح کردن؛ حلال دانستن؛ جایز شمردن؛ روا دانستن.۲. مشترک دانستن اموال و املاک.
