بازخانهلغتنامه دهخدابازخانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) معروف و به ترکی قوشخانه گویند. (آنندراج ). جائی که در آن باز شکاری امرا را پرورش میدادند : تو ز آشیانه ٔ باز سپید خاسته ای زبازخانه نپرد بهیچ حالی بوم .س
بازخانهلغتنامه دهخدابازخانه . [ ن َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش حومه ٔ شهرستان بجنورد که در شش هزارگزی جنوب خاوری بجنورد و هشت هزارگزی خاور راه شوسه ٔ عمومی بجنورد به اسفراین و در جلگه واقع است . هوایش معتدل با 305 تن سکنه ، آبش از رودخانه ،محصولش غلات
مستودعدیکشنری عربی به فارسیانبار , مخزن , امانت دار , بازخانه , انبارگاه , ايستگاه راه اهن , مخزن مهمات
کرنج خانهلغتنامه دهخداکرنج خانه . [ ک ُ رَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) بازخانه و جایی که در آن مرغان شکاری را نگاه میدارند. (ناظم الاطباء). اما صحیح کریج خانه است . رجوع به کریج شود.
گرنج خانهلغتنامه دهخداگرنج خانه . [ گ ُ رِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب )زایشگاه . جای زادن بچه . (از فرهنگ شعوری ج 2 ص 325). || بازخانه و قفس باز. (ناظم الاطباء).
آشیانهلغتنامه دهخداآشیانه .[ ن َ / ن ِ ] (اِ) آشیان و مترادفات آن : مرا خورد خون بود بر جای شیردر آن آشیانه بسان اسیر. فردوسی .بل دهر درختی است نَفْس مرغی وین کالبد او را چو آشیانه . <p class
خبازخانهلغتنامه دهخداخبازخانه . [ خ َب ْ با ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) نانواخانه . اداره ٔ خبازی . (یادداشت بخط مؤلف ). || مجموع خبازان شهری . (یادداشت بخط مؤلف ).
سربازخانهلغتنامه دهخداسربازخانه .[ س َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) محل سربازان . جایگاه سربازان . جائی که سربازان در آن زندگی میکنند. ساخلو.