بالاتنهلغتنامه دهخدابالاتنه . [ ت َ ن َ /ن ِ ] (اِ مرکب ) مقابل پائین تنه . قسمت از کمر ببالای اندام آدمی . (از یادداشت مؤلف ). نیمه ٔ بالایین بدن آدمی . || قسمت بالایین جامه که از کمر ببالا را پوشد. (یادداشت مؤلف ). آن جزء از جامه که بالاتنه را پوشد در جامه ه
بالاتنهفرهنگ فارسی معین(تَ نِ) (اِمر.) 1 - بخش بالایی تنه از کمر به بالا. 2 - بخشی از یک لباس که آن بخش از بدن را می پوشاند.
بالاتنۀ خودروgreenhouse, glasshouseواژه‌های مصوب فرهنگستاننیمتنۀ بالایی اتاق خودرو شامل بخش شیشه‌خور و سقف خودرو
بالاتنۀ خودروgreenhouse, glasshouseواژه‌های مصوب فرهنگستاننیمتنۀ بالایی اتاق خودرو شامل بخش شیشه‌خور و سقف خودرو
