بایستهفرهنگ فارسی عمیدواجب؛ لازم؛ ضروری؛ آنچه لازم و واجب باشد: ◻︎ ندارد پدر هیچ بایستهتر / ز فرزند شایسته شایستهتر (نظامی۵: ۷۸۰).
بایستهلغتنامه دهخدابایسته . [ ی ِ ت َ / ت ِ ] (ن مف ) واجب . لازم . (فرهنگ نظام ) (آنندراج ). بایست . ضروری . محتاج ٌالیه . (برهان قاطع). ضرور. (فرهنگ جهانگیری ). دربایست . وایه . بایا. وایا. نیازی . ناگزیر. آنکه وجودش لازم و واجب بود. چیزی که لازم و واجب بود.
بایستهفرهنگ مترادف و متضاد۱. درخور، ضرور، ضروری، لازم، مستلزم، واجب ≠ غیرضروری، نالازم، غیرلازم، ناواجب ۲. سزاوار، شایسته، مناسب
باسطةلغتنامه دهخداباسطة. [ س ِ طَ ] (ع ص ، اِ) تأنیث باسط. رجوع به باسط شود. || مسافت دور. و منه : سرنا عقبة باسطة؛ ای بعیدة. (از اقرب الموارد). || عقبة باسطة؛ عقبه ای که از آن بر دو منزل آب باشد. و یقال رکیة باسطة؛ مضادة مصنوعة کانهم جعلوها معرفة ای قامة و بسطة. (منتهی الارب ). || عضلات باسط
خانقاه باسطیهلغتنامه دهخداخانقاه باسطیه . [ ن َ / ن ِ هَِ س ِ طی ی َ ] (اِخ ) خانقاهی بوده بدمشق در جسر ابیض ، غرب اسعردیه وشمال عزیه . زین الدین عبدالباسطبن خلیل ناظر لشکر آن را ساخت . (از خطط الشام محمد کردعلی جزء 6 ص <span class="h
نابایستهلغتنامه دهخدانابایسته . [ ی ِ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) ناشایسته . نامناسب . (آنندراج ). نالایق . نارواء. (ناظم الاطباء).