بخسانلغتنامه دهخدابخسان . [ ب َ ] (نف ) پژمرده وفراهم آمده . (برهان قاطع) (آنندراج ). پژمرده و درهم کشیده . (ناظم الاطباء). || رنج دیده و الم کشیده . (برهان قاطع) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || گدازان . (برهان قاطع) (صحاح الفرس ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). گداخته شده . (ناظم الاطباء). || خرامان
بخیسانگویش اصفهانی تکیه ای: bexisen طاری: bexisen طامه ای: xis ke طرقی: derxisne کشه ای: bexisne نطنزی: xis ke / vâxisne
بخیسانگویش خلخالاَسکِستانی: daxsân دِروی: da.xəs.ân شالی: daxəsân کَجَلی: bi.sân کَرنَقی: dexsâmən کَرینی: dəxərsâmən کُلوری: da.xəsân گیلَوانی: dasün لِردی: daxərsân
بخیسانگویش کرمانشاهکلهری: befɪsen گورانی: befɪsen سنجابی: befɪsen کولیایی: befɪsen زنگنه‌ای: befɪsen جلالوندی: befɪsen زوله‌ای: befɪsen کاکاوندی: befɪsen هوزمانوندی: befɪsen
بخسانیدنفرهنگ فارسی عمید۱. پژمرده ساختن.۲. رنجاندن؛ آزردن: ◻︎ از او بی‌اندهی بگزین و شادی با تن‌آسانی / به تیمار جهان دل را چرا باید که بخسانی (رودکی: ۵۳۰).۳. گداختن.
بخسانیدنلغتنامه دهخدابخسانیدن . [ ب َ دَ ] (مص ) گدازانیدن . (برهان قاطع) (آنندراج ) (فرهنگ سروری ). گداختن . (نسخه ای از فرهنگ اسدی ). گداختن و حل کردن و آب کردن .(ناظم الاطباء). || پژمرده ساختن . (برهان قاطع) (فرهنگ سروری ). || پژمردن . ترنجیدن از غم یا درد. (یادداشت مؤلف ). || در رنج داشتن .
پخسانلغتنامه دهخداپخسان . [ پ َ ] (نف ، ق ) صفت بیان حالت از پخسانیدن . بخسان . پژمرده . گداخته و فراهم آمده از غم و درد. (برهان ) : شاه ایران از آن کریمتر است که دل چون منی کند پخسان . فرخی .|| عشوه کنان . || خرامان . (برهان ). و ر
ذائبلغتنامه دهخداذائب . [ ءِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از ذوب . گدازان . بخسان . (صحاح الفرس ). || گدازنده . آب کننده . || مذاب . آب شده : لحبک ذائب ابداً فؤادی یخفف بالدّموع الجاریات . ابوالحسن محمدبن عمرالانباری .بعدت منک و قد صرت ذائب
گدازانلغتنامه دهخداگدازان . [ گ ُ ] (نف مرکب ) بخسان . (صحاح الفرس ). ذائب . ذوب شونده . در حال گداختن . کسی که ذوب میکند و تصفیه مینماید طلا را. (از ناظم الاطباء) : از آن شکرلبانت اینکه دایم گدازانم چو اندر آب شکر. دقیقی .ز پیوند و
بخسانیدنفرهنگ فارسی عمید۱. پژمرده ساختن.۲. رنجاندن؛ آزردن: ◻︎ از او بی‌اندهی بگزین و شادی با تن‌آسانی / به تیمار جهان دل را چرا باید که بخسانی (رودکی: ۵۳۰).۳. گداختن.
بخسانیدنلغتنامه دهخدابخسانیدن . [ ب َ دَ ] (مص ) گدازانیدن . (برهان قاطع) (آنندراج ) (فرهنگ سروری ). گداختن . (نسخه ای از فرهنگ اسدی ). گداختن و حل کردن و آب کردن .(ناظم الاطباء). || پژمرده ساختن . (برهان قاطع) (فرهنگ سروری ). || پژمردن . ترنجیدن از غم یا درد. (یادداشت مؤلف ). || در رنج داشتن .
