بخل

boxl

معنی

بخیل بودن؛ زفتی؛ خست.

مترادف

۱. حسد، رشک
۲. امساک، خست، زفتی، لئامت، مالپرستی
۳. بخیل بودن ≠ سخاوت، کرم، بخشش
۴. تنگچشمی

جست‌وجوی دقیق

بخل

لغت‌نامه دهخدا

بخل . [ ب ُخ ْ خ َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ باخل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بخیلان . و رجوع به باخل شود.

بخل

لغت‌نامه دهخدا

بخل . [ ب َ خ َ ] (ع ص ) مرد بسیارزفت ، وصف بالمصدر للمبالغة. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).

بخل

لغت‌نامه دهخدا

بخل . [ ب َ خ َ ] (ع مص ) بُخْل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به بُخْل شود.

بخل

لغت‌نامه دهخدا

بخل . [ ب ُ خ ُ ](ع مص ) بُخْل . (ناظم الاطباء). رجوع به بُخْل شود.

بخل

بخل . [ ب ُ ] (ع مص ) زفتی کردن . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). منع کردن و امساک کردن . (از اقرب الموارد). بخیلی کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (المصادر زوزنی ) (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). بُخُل . بَخَل . (ناظم الاطباء). بَخل . بَخَل . (منتهی الارب ). بَخَل

جست‌وجوی هم‌آوا

بخيل

دیکشنری عربی به فارسی

چشم تنگ , خسيس , خسيسانه , گران کيسه , تنک چشم , لليم , ناشي از خست

بخیل

فرهنگ فارسی عمید

خسیس؛ ممسک؛ لئیم؛ زفت؛ سیه‌کاسه.

بخیل

لغت‌نامه دهخدا

بخیل . [ ب َ ] (اِ) بخیر. بیدگیاه . (ناظم الاطباء). بیدگیا. حرشف . کنگر. (از برهان قاطع) (از هفت قلزم ). و رجوع به بخیر و حرشف و کنگر شود.

بخیل

لغت‌نامه دهخدا

بخیل . [ ب َ ] (ع ص ) زفت . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). قتور. شحیح . (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ) (دهار) (ناظم الاطباء). ضنین . (مجمل اللغة). (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). سفله . ممسک . (مهذب الاسماء) (آنندراج ). نحیح . مغارالکف . (از ا

بخیل

دیکشنری فارسی به انگلیسی

chary, cheeseparing, inhospitable, mean, parsimonious

جست‌وجوی مشابه

بخلا

فرهنگ فارسی عمید

= بخیل

بخله

فرهنگ فارسی عمید

۱. = خرفه۲. تخم خُرفه.

بخلاء

لغت‌نامه دهخدا

بخلاء. [ ب ُ خ َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ بخیل . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). زفتان .(یادداشت مؤلف ): چشمهای بخلاء در مغاک افتاد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ سنگی ص 325). و رجوع به بخیل شود.

بخلاف

لغت‌نامه دهخدا

بخلاف . [ ب ِ خ ِ / خ َ ] (ق مرکب ) برعکس . (آنندراج ). بعکس و برعکس و بطور واژگونه و برضد. (ناظم الاطباء). و رجوع به خلاف شود.

بخله

لغت‌نامه دهخدا

بخله . [ ب ُ ل َ / ل ِ ] (اِ) خرفه . بقلةالحمقاء. (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرا). فرفخ . (دستوراللغة). پرپهن . (فرهنگ جهانگیری ). پرپهن . فرفخ . (صحاح الفرس ). بیخله . تخمگان . خرفه . فرفخ . پرپهن . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ). مویزاب

جست‌وجوی متن

قناعت و تنگ چشمی

فرهنگ گنجواژه

بُخل.

خِسَت و چشم تنگی

فرهنگ گنجواژه

بخل.

شح

فرهنگ فارسی معین

(شُ حّ) [ ع . ] (مص ل .) بُخل ، بُخل ورزیدن .

بَخِلَ

فرهنگ واژگان قرآن

بخل ورزيد (کلمه بخل در مقابل کلمه اعطاء ( دادن) و به معناي ندادن است)

بَخِلُواْ

فرهنگ واژگان قرآن

بخل ورزيدند (کلمه بخل در مقابل کلمه اعطاء ( دادن) و به معناي ندادن است)

جست‌وجوی هم‌آغاز

بخلا

فرهنگ فارسی عمید

= بخیل

بخله

فرهنگ فارسی عمید

۱. = خرفه۲. تخم خُرفه.

بخل آباد

لغت‌نامه دهخدا

بخل آباد. [ ب ُ ] (اِخ ) دهی است از بخش سلدوز شهرستان ارومیّه که 165 تن سکنه دارد. محصول آن غلات ، توتون ،چغندر و حبوب است . (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 4).

بخلاء

لغت‌نامه دهخدا

بخلاف

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

مبخل

لغت‌نامه دهخدا

مبخل . [ م ُ ب َخ ْ خ َ ] (ع ص ) مرد بسیار زفت .(منتهی الارب ). بسیار امساک کننده . (از اقرب الموارد): رجل مبخل ؛ مرد بسیار زفت و بخیل . (ناظم الاطباء).

ابخل

لغت‌نامه دهخدا

ابخل . [ اَ خ َ ] (ع ن تف ) زفت تر. بخیل تر: ابخل من مادر.

ابخل

فرهنگ فارسی معین

(اَ خَ) [ ع . ] (ص .) بخیل تر، لئیم تر.

ابخل

فرهنگ سره

زفتتر

درپیوند

بیشتر بدانید

بخل

boxl

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

دیکشنری عربی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ گنجواژه

فرهنگ گنجواژه

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ واژگان قرآن

فرهنگ واژگان قرآن

جست‌وجوی هم‌آغاز

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ سره