بخوردانلغتنامه دهخدابخوردان . [ ب َ / ب ُ ] (اِ مرکب ) مجمر بخور. (ناظم الاطباء). مجمر. (آنندراج ). بوی سوز. مجمره . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به نشوءاللغة ص 98 ح 1 شود.
بخوریدنلغتنامه دهخدابخوریدن . [ ب ُ دَ ] (مص ) دیوانه شدن . (ناظم الاطباء). || پوسیده و فرسوده گردیدن . (آنندراج ).
دیو بخوریدنلغتنامه دهخدادیو بخوریدن . [ وْ ب ِ خوَ / خ ُ دَ ] (مص مرکب ) مخبط گشتن . مخبل گردیدن . رجوع به دیوبخوریده و نیز السامی فی الاسامی چ عکسی ص 73 شود.
مبخرهلغتنامه دهخدامبخره . [ م ِ خ َ رَ ] (ع اِ) بخوردان یا مجمره که بخور درآن سوزانند. ج ، مَباخِر. (از محیط المحیط) (از اقرب الموارد). عودسوز. (آنندراج ). بخوردان که در آن کندر و مانند آن میسوزانند. ج ، مباخر. (ناظم الاطباء).