برفرلغتنامه دهخدابرفر. [ ب َ ف َ ] (اِ مرکب ) شأن و شوکت و علو قدرو منزلت . (برهان ) (ناظم الاطباء). مرکب از «بر» بمعنی بالا و بلندی است و «فر» و آنرا برفره نیز گویند.
برفیرلغتنامه دهخدابرفیر. [ب َ ] (از یونانی ، ص ، اِ) ارغوانی . || یک نوع ماهی که پوست آن ارغوانی باشد. (ناظم الاطباء).
برفورلغتنامه دهخدابرفور. [ ب َ ف َ / فُو ] (ق مرکب ) فوراً. بفور. بلافاصله . بزودی . بدون تراخی . جلد و شتاب . (غیاث اللغات ). جلد وشتاب و فی الفور. (آنندراج ). بطور شتاب و چابکی و جلدی و فوراً. (ناظم الاطباء). بیشتر قدما بجای «فوراً»، «برفور» استعمال میکرده ا
برفراختنلغتنامه دهخدابرفراختن . [ ب َ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) برفرازیدن . برافراختن . برافراشتن . بلند کردن : برفرازد چون بمیدان آلت حربت برندرایت آلت چو آتش آفرازه بر اثیر. سوزنی .- سر کسی به خورشید برفراختن ؛ وی
برفراخیدنلغتنامه دهخدابرفراخیدن . [ ب َ ف َ دَ ] (مص مرکب ) راست ایستادن . (ناظم الاطباء). || موی بر اندام راست شدن . (حاشیه ٔ منتهی الارب ). || بر خود لرزیدن . فسره گرفتن . اقشعرار. قشعریره پیدا کردن . (از منتهی الارب ). فراشیدن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به فراخیدن و فسره و فراشیدن و فراشا شود.<br
برفرازندهلغتنامه دهخدابرفرازنده . [ ب َ ف َ زَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آنکه برمی افرازد. (ناظم الاطباء). برافرازنده . و رجوع به برافرازنده شود.
برفرازیدنلغتنامه دهخدابرفرازیدن . [ ب َ ف َدَ ] (مص مرکب ) بلند کردن . برافراشتن . برافراختن .- برفرازیدن سر به آسمان ؛ به پایگاه بلند برآمدن از فخر : طلسمی که ضحاک سازیده بودسرش بآسمان برفرازیده بود. فردوسی .<b
برفراشتنلغتنامه دهخدابرفراشتن . [ ب َ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) برافراشتن . بلند کردن .- برفراشتن به فلک ؛ بسیار بلند و باشکوه ساختن : مقصود کاخ و حجره و ایوان نگاشتن کاشانه های سربفلک برفراشتن آنست تا دمی بمراد دل اندر اوبا دوستان ی
برفراختنلغتنامه دهخدابرفراختن . [ ب َ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) برفرازیدن . برافراختن . برافراشتن . بلند کردن : برفرازد چون بمیدان آلت حربت برندرایت آلت چو آتش آفرازه بر اثیر. سوزنی .- سر کسی به خورشید برفراختن ؛ وی
برفراخیدنلغتنامه دهخدابرفراخیدن . [ ب َ ف َ دَ ] (مص مرکب ) راست ایستادن . (ناظم الاطباء). || موی بر اندام راست شدن . (حاشیه ٔ منتهی الارب ). || بر خود لرزیدن . فسره گرفتن . اقشعرار. قشعریره پیدا کردن . (از منتهی الارب ). فراشیدن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به فراخیدن و فسره و فراشیدن و فراشا شود.<br
برفرازندهلغتنامه دهخدابرفرازنده . [ ب َ ف َ زَ دَ / دِ ] (نف مرکب ) آنکه برمی افرازد. (ناظم الاطباء). برافرازنده . و رجوع به برافرازنده شود.
برفرازیدنلغتنامه دهخدابرفرازیدن . [ ب َ ف َدَ ] (مص مرکب ) بلند کردن . برافراشتن . برافراختن .- برفرازیدن سر به آسمان ؛ به پایگاه بلند برآمدن از فخر : طلسمی که ضحاک سازیده بودسرش بآسمان برفرازیده بود. فردوسی .<b
برفراشتنلغتنامه دهخدابرفراشتن . [ ب َ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) برافراشتن . بلند کردن .- برفراشتن به فلک ؛ بسیار بلند و باشکوه ساختن : مقصود کاخ و حجره و ایوان نگاشتن کاشانه های سربفلک برفراشتن آنست تا دمی بمراد دل اندر اوبا دوستان ی