برنشستهلغتنامه دهخدابرنشسته . [ ب َ ن ِ ش َ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) نعت مفعولی از برنشستن . سوارشده و بالانشسته . (ناظم الاطباء). رجوع به برنشستن در تمام معانی شود.
کوسه برنشستهلغتنامه دهخداکوسه برنشسته . [ س َ / س ِ ب َ ن ِ ش َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) کوسه برنشین . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به مدخل بعد شود.
برنشستیلغتنامه دهخدابرنشستی . [ ب َ ن ِ ش َ ] (ص نسبی ) منسوب به برنشست که ستور سواری باشد. مَرکب . مرکوب . رکوب . رکوبة. سواری . بارگی ، مقابل باری . (یادداشت دهخدا): رَکوب ؛ ستور برنشستی . عَسجدیة؛ شتران برنشستی شاهان . (از منتهی الارب ).
کوسه برنشستهلغتنامه دهخداکوسه برنشسته . [ س َ / س ِ ب َ ن ِ ش َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) کوسه برنشین . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به مدخل بعد شود.
خیم چشملغتنامه دهخداخیم چشم . [ م ِ چ َ / چ ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قی چشم . ریم چشم . کثافت دور چشم برنشسته . (یادداشت مؤلف ).
ذوالجناحلغتنامه دهخداذوالجناح . [ ذُل ْ ج َ ] (اِخ ) نام اسپ حسین بن علی بن ابیطالب علیهم السلام . و به یوم الطف حضرت او علیه السلام بر این اسپ برنشسته بود.
خلاف آوردنلغتنامه دهخداخلاف آوردن . [ خ ِ / خ َ وَ دَ ] (مص مرکب ) روی موافق نشان ندادن . مخالفت کردن . ستیزه کردن : و با زهیر خلاف آوردندو زهیر با ایشان حرب کرد. (تاریخ سیستان ). خلاف آوردند و هرچه مردم سکزی بود برنشسته . (تاریخ سیستان ).<b
وکعاءلغتنامه دهخداوکعاء. [ وَ ] (ع ص )مؤنث اوکع. زنی که انگشت ابهام پایش بر سبابه برنشسته باشد. || زن دراز. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || زن فرومایه ٔ گول . || زن دردگین . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (آنندراج ).
مغبارلغتنامه دهخدامغبار. [ م ِ ] (ع ص ) شتر ماده ای که بسیارشیر گردد سپس ناقه های دیگر که با او بچه آوردند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). ماده شتری که شیر آن پس ازهمه ٔ شترانی که با وی بچه آورده اند بسیار گردد. (ازاقرب الموارد). || خرمابن غبار برنشسته . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از
کوسه برنشستهلغتنامه دهخداکوسه برنشسته . [ س َ / س ِ ب َ ن ِ ش َ ت َ / ت ِ ] (اِ مرکب ) کوسه برنشین . (فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به مدخل بعد شود.
