بروفهلغتنامه دهخدابروفه . [ ب ُ ف َ / ف ِ ] (اِ) دستار میان بند. (لغت فرس اسدی ). دستار و فوطه باشد که مندیل و کمربند است . (برهان ). در لغت فرس اسدی بیت زیر بعنوان مثال ذکر شده است : داشت بر سر بروفه ای کودک بر میان بست آن بروف