برچخ

barčax

معنی

نیزۀ کوچک: ◻︎ از خنجر دورویه سه کشور گرفتنش / وز برچخ سه‌پایه دو سلطان شکستنش (خاقانی۲: ۷۰۲).

جست‌وجوی دقیق

برچخ

فرهنگ فارسی عمید

نیزۀ کوچک: ◻︎ از خنجر دورویه سه کشور گرفتنش / وز برچخ سه‌پایه دو سلطان شکستنش (خاقانی۲: ۷۰۲).

برچخ

برچخ . [ ب َ چ َ ] (اِ) برچق . (آنندراج ). ژوپین . زوبین . نیزه ٔ کوچکی که هندوها در دست گیرند. (ناظم الاطباء). برچه . نیزه ٔ کوچک که اغلب مردم هندوستان دارند. (آنندراج ) (انجمن آرا). ژوبین است و آن نیزه ای است نه دراز و نه کوتاه . (برهان ) : از خن

جست‌وجوی هم‌آوا

برخ

لغت‌نامه دهخدا

برخ . [ ب َ ] (اِ) بعض . (برهان ). لخت . (آنندراج ) (انجمن آرا) (برهان ). بخش . قسمت . پاره و حصه و بهره . (برهان ) . (آنندراج ) (انجمن آرا) (غیاث اللغات ). جزء. بهر. بعضی از کامل ؛ای بهره ای از چیزی . (شرفنامه ٔ منیری ). قسم . بعض : بیکی نیمه و بیکی دو برخ . (التفهیم ص <span

برخ

لغت‌نامه دهخدا

برخ . [ ب َ ] (ع اِمص ) افزایش و زیادت . || ارزانی نرخ . || غلبه و قهر. || (مص ) شکستن پشت . || زدن شمشیر که بعض گوشت بریده شود. (منتهی الارب ) (آنندراج ).

بیرخ

لغت‌نامه دهخدا

بیرخ . [ ب َ رَ ] (اِ) این کلمه دربیت زیر (لباب الالباب ج 1 ص 242) از محمدبن بدیع نسوی آمده و مؤلف آنرا با تردید ذکر کرده و ارجاع به بیدخ داده اند، و بیدخ بمعنی اسب تیزرو است : که

برخ

لغت‌نامه دهخدا

برخ . [ ب ُ ] (اِ) شبنم . (برهان ). افشک . بَرخ (برهان ) (شرفنامه ٔ منیری ).

برخ

فرهنگ فارسی عمید

بهر؛ بهره؛ حصه؛ قسمت؛ پاره‌ای از چیزی.

جست‌وجوی متن

برچی

لغت‌نامه دهخدا

برچی . [ ب َ ] (اِ) نیزه ٔ کوچک . (ناظم الاطباء). برچق . برچخ . برچه . زوبین .

برچه

لغت‌نامه دهخدا

برچه . [ ب َ چ َ / چ ِ ] (اِ) برچخ . برچق . یک قسم از نیزه . (ناظم الاطباء). ژوبین . زوبین .

برچق

لغت‌نامه دهخدا

برچق . [ ب َ چ َ ] (اِ) برچخ . (آنندراج ). زوبین : ز پروانه هرگز نبیند ملال ز برچق به دامش گشاده ست بال .وحید.

درپیوند

بیشتر بدانید

برچخ

barčax

معنی

جست‌وجوی دقیق

برچخ

فرهنگ فارسی عمید

برچخ

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آوا

برخ

لغت‌نامه دهخدا

برخ

لغت‌نامه دهخدا

بیرخ

لغت‌نامه دهخدا

برخ

لغت‌نامه دهخدا

برخ

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی متن

برچی

لغت‌نامه دهخدا

برچه

لغت‌نامه دهخدا

برچق

لغت‌نامه دهخدا