برگماردنلغتنامه دهخدابرگماردن . [ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) برگماشتن . برگماریدن : گمانی مبر کاین ره مردمست برین کار نیکو خرد برگمار. ناصرخسرو.که جوهری ز عرض لامحاله خالی نیست جزین نباشد دل برگمار و ژرف گمار. نا
برگماریدنلغتنامه دهخدابرگماریدن . [ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) برگماردن . رجوع به برگماردن و برگماشتن شود.
برگماریدنلغتنامه دهخدابرگماریدن . [ ب َ گ ُ دَ ] (مص مرکب ) برگماردن . رجوع به برگماردن و برگماشتن شود.
برگمارلغتنامه دهخدابرگمار. [ ب َ گ ُ ] (ن مف مرکب ) مخفف برگمارده یا برگماریده . وکیل . (ناظم الاطباء). کارران . رجوع به برگماردن و برگماشتن شود.
