بسیج

basij

معنی

۱. (نظامی) آمادگی نیروی نظامی.
۲. [قدیمی] اسباب؛ سامان.
۳. (اسم) [قدیمی] سازوسامان جنگ: ◻︎ تدبیر ملک را و بسیج نبرد را / برتر ز بهمنی و فزون از سکندری (فرخی: ۳۸۲).
۴. (اسم) [قدیمی] قصد؛ اراده.

مترادف

۱. ابزار، اسباب، سامان، وسایل
۲. آمادگی، آمادهسازی، تدارک، تمهید
۳. جنگافزار، سلاح
۴. سازوبرگ
۵. اراده، عزم، قصد، میل

جست‌وجوی دقیق

بسیج

لغت‌نامه دهخدا

بسیج . [ ب َ / ب ِ ] (اِمص ) بسیچ . پسیچ . ساختگی کارها و کارسازیها و ساخته شدن و آماده گردیدن باشد خصوصاً ساختگی و کارسازی سفر. (برهان ). ساختگی و آمادگی . (ناظم الاطباء). آماده شدن برای کار. (واژه های فرهنگستان ایران ). بمعنی ساختگی وآماده

بسیج

لغت‌نامه دهخدا

بسیج . [ ب َ ] (اِخ ) نام شاعری که بنا بنقل مؤلف الذریعه منتخبات دیوانش در هفتاد صفحه در ایران به چاپ رسیده است . رجوع به الذریعه ج 9 ص 137 شود.

بسیج

فرهنگ فارسی عمید

۱. (نظامی) آمادگی نیروی نظامی.۲. [قدیمی] اسباب؛ سامان.۳. (اسم) [قدیمی] سازوسامان جنگ: ◻︎ تدبیر ملک را و بسیج نبرد را / برتر ز بهمنی و فزون از سکندری (فرخی: ۳۸۲).۴. (اسم) [قدیمی] قصد؛ اراده.

بسیج

دیکشنری فارسی به عربی

تعبية

بسیج

دیکشنری فارسی به انگلیسی

mobilization, preparedness

جست‌وجوی هم‌آوا

بیسج

لغت‌نامه دهخدا

بیسج . [ س َ ] (ص مرکب ) (از: بی + سج ) بی شکل . بدوضع و بدساخت . (ناظم الاطباء). رجوع به سج شود.

بشیز

فرهنگ فارسی عمید

ظرف آب از جنس چرم.

بشش

لغت‌نامه دهخدا

بشش . [ ] (اِ) بعربی برگ حنظل را نامند. (فهرست مخزن الادویه ). ورق حنظل است . (اختیارات بدیعی ).

بشیج

لغت‌نامه دهخدا

بشیج . [ ب َ ] (ص ) مساوی و برابر و یکسان . || (اِ) مرگ وموت . || انهدام و تباهی . (ناظم الاطباء).

بشیز

لغت‌نامه دهخدا

بشیز. [ ب َ ] (اِ)پشیز. پشیزه . پولی باشد که از مس زنند و خرج کنند وبعضی گویند درم برنجین بود و چیزی که بجای درم ستانند. (اوبهی ). چیزی بود که بجای درم رود، گویند برنجین بود. (صحاح الفرس ). رجوع به پشیز شود : چو فضل میرابوالفضل بر همه ملکان چو

جست‌وجوی مشابه

بسیجیدن

فرهنگ فارسی عمید

۱. آماده کردن؛ مهیا ساختن؛ سامان دادن.۲. آماده کردن سازوسامان سفر.۳. آهنگ کردن.

بسیجیده

فرهنگ فارسی عمید

مهیا؛ آماده‌شده؛ سامان‌داده‌شده.

بسیجنده

فرهنگ فارسی عمید

۱. آماده‌کننده.۲.آهنگ‌کننده.

بسیجیدن

لغت‌نامه دهخدا

بسیجیدن . [ ب َ دَ ] (مص ) بسیچیدن . پسیچیدن . کارها را آراسته و مهیاو آماده کردن . (برهان ). کارسازی کردن و استعداد نمودن . (برهان : بسیجد) (از ناظم الاطباء). ساختن کاری باشد. (لغت فرس اسدی ) (از آنندراج ). بسغدن . (صحاح الفرس ). تهیه و کارسازی کردن . (فرهنگ نظام ). آراستن .

بسیجان

لغت‌نامه دهخدا

بسیجان . [ ب َ ] (نف ، ق ) بسیچان . ساز کارکنان . (سروری ). بسیج کننده . (فرهنگ نظام ) : ز شرم گنه پاک بیجان شدندسبک بر زبانه بسیجان شدند. (یوسف و زلیخا).