بشاشلغتنامه دهخدابشاش . [ ب َ ] (اِ) در فارسی بند آهنین یا سیمین که بر تخته ٔ در صندوق زنند و به مسمار بدوزند برای استحکام . || موی گردن اسب . (مؤید الفضلاء). رجوع به بش شود. || ناقص و فرومایه . (مؤید الفضلاء).
بشاشلغتنامه دهخدابشاش . [ ب َش ْ شا ] (ع ص ) کسی که دارای خوشرویی و شادمانی بسیار باشد. (ناظم الاطباء). مرد خنده رو. (آنندراج ). خوش و تازه رو. (غیاث ). همیشه خندان . (ناظم الاطباء). در عربی به معنی خرم و گشاده روی . (از مؤید الفضلاء). گشاده روی .خوش طبع. هشاش . شکفته . باروح . طلق الوجه <sp
بسازلغتنامه دهخدابساز. [ ب ِ ] (اِ) روز. (ناظم الاطباء). || (فعل امر) امر از ساختن . (دِمزن ) (شعوری ج 1 ورق 203). رجوع به ساختن شود. || (ص مرکب )آماده و درست ، کوک و مجهز برای نواختن : معاشری خوش
بیسازa cappella, cappellaواژههای مصوب فرهنگستانموسیقی آوازی بدون همراهی ساز که تا قرن شانزدهم در اروپا بسیار رایج بوده است
بسازفرهنگ مترادف و متضاد۱. خرسند، سازشگر، موافق، سازگار، قانع ≠ ناسازگار ۲. آماده، ساخته، مهیا ≠ نامهیا
بشاشتلغتنامه دهخدابشاشت . [ ب َ / ب ِ ش َ ] (ع مص ) بشاشة. مأخوذ از تازی ،خوشرویی و شادمانی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تازه رویی . خوبرویی و شادمانی . (ناظم الاطباء). گشاده رویی .(تفلیسی ). تازه رویی و شادمانی . (آنندراج ). شادی . شادانی . شادمانی . طلا
بشاشةلغتنامه دهخدابشاشة. [ ب َ ش َ ] (ع مص ) بشاشت . بش . خوشرویی . (ناظم الاطباء). رجوع به بش و بشاشت شود. || تازه روی و شادمان شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || به لطف کلام و تازه رویی وگشادگی پیشانی پیش آمدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
بشاشیلغتنامه دهخدابشاشی . [ ب َش ْ شا ] (حامص ) خوشرویی و شادمانی بسیار. بشاشت . همیشه خندان بودن . (از ناظم الاطباء).
بشاشتلغتنامه دهخدابشاشت . [ ب َ / ب ِ ش َ ] (ع مص ) بشاشة. مأخوذ از تازی ،خوشرویی و شادمانی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). تازه رویی . خوبرویی و شادمانی . (ناظم الاطباء). گشاده رویی .(تفلیسی ). تازه رویی و شادمانی . (آنندراج ). شادی . شادانی . شادمانی . طلا
بشاشةلغتنامه دهخدابشاشة. [ ب َ ش َ ] (ع مص ) بشاشت . بش . خوشرویی . (ناظم الاطباء). رجوع به بش و بشاشت شود. || تازه روی و شادمان شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || به لطف کلام و تازه رویی وگشادگی پیشانی پیش آمدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
بشاشیلغتنامه دهخدابشاشی . [ ب َش ْ شا ] (حامص ) خوشرویی و شادمانی بسیار. بشاشت . همیشه خندان بودن . (از ناظم الاطباء).