لغتنامه دهخدا
بلهاء. [ ب َ ] (ع ص ) تأنیث ابله . زن ابله . (منتهی الارب ). زن ضعیف عقل . (از اقرب الموارد). ج ، بُله . (اقرب الموارد). || زن نادان ناتجربه کار از خاندان بزرگ . (منتهی الارب ) (از ذیل اقرب الموارد از لسان ). || ناقه ای که بسبب رزانت و متانت از چیزی نرمد. (منتهی الارب ) (از
