بهانه طلبلغتنامه دهخدابهانه طلب . [ ب َ ن َ / ن ِ طَ ل َ ] (نف مرکب ) بهانه جو. (ناظم الاطباء). بهانه طلبنده . آنکه از پی دست آویز گردد. بهانه جو. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بهانه جو شود.
بهونیهلغتنامه دهخدابهونیه . [ ب َ وَ نی ی َ ] (ع اِ) شتر مجنس میان کرمانی و عربی . (منتهی الارب ). شتران مابین کرمانی و تازی . (ناظم الاطباء).
بیعانهلغتنامه دهخدابیعانه . [ ب َ / ب ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) (از: بیع عربی + َانه ٔ فارسی ) پول کمی که در هنگام خرید متاعی دهند تا پس از تحویل گرفتن متاع مابقی پول را بدهند. سبغانه . (ناظم الاطباء). پیش مزد را گویند که به عرب
بیعانةلغتنامه دهخدابیعانة. [ ب َ ن َ ] (ع اِ) عُرْبان (و قد یبدل العین همزة)، اُربان . عُرْبون . عُرُبون . اءُربون . (منتهی الارب ). کلاة. کالی ٔ. مسکان . بیعانه . (منتهی الارب ). رجوع به بیعانه شود.
بیعانهفرهنگ فارسی عمیدپولی که خریدار در موقع معامله به فروشنده میدهد تا پس از تحویل گرفتن کالا باقی پول را بدهد؛ سبغانه؛ پیشبها.
بهانه طلبیدنلغتنامه دهخدابهانه طلبیدن . [ ب َ ن َ / ن ِ طَ ل َ دَ ] (مص مرکب ) از پی دست آویز گشتن . بهانه جستن . (فرهنگ فارسی معین ).
بهانه گیرلغتنامه دهخدابهانه گیر. [ ب َ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) بهانه جو. بهانه طلب . (فرهنگ فارسی معین ).- امثال :علی بهانه گیر است ؛ بر کسی اطلاق کنند که برای انجام هر کاری عذری آورد.
بهانه جولغتنامه دهخدابهانه جو. [ ب َ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) بهانه جوی . بهانه جوینده . آنکه از پی دست آویز می گردد. بهانه طلب . (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء) : یاری بود سخت به آئین و به سنگ همسایه ٔ تو بهانه جوی و دلتنگ .<b
صلحلغتنامه دهخداصلح . [ ص ُ ] (ع اِمص ) آشتی . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). سِلْم . تراضی میان متنازعین . سازش . هُدْنَة. هَوادَة. مقابل حرب و جنگ : همه نیوشه ٔ خواجه به نیکوئی و به صلح همه نیوشه ٔ نادان به جنگ و کار نغام . رودکی .<
بهانهفرهنگ فارسی عمید۱. عذر؛ دستاویز؛ عذر بیجا.۲. ایراد و بازخواست بیجا.۳. [قدیمی] دلیل؛ سبب؛ علت.⟨ بهانه آوردن: (مصدر لازم) برای سرپیچی از کاری عذر آوردن.
بهانهلغتنامه دهخدابهانه . [ ب َن َ / ن ِ ] (اِ) پهلوی «وهان » . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). عذر نابجا. دست آویز. (فرهنگ فارسی معین ). عُذر. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). عذر بیجا و ناپسندیده ... و دنباله دار از صفات اوست و با لفظ [ آوردن ]، ماندن ، داشتن ،
بهانهدیکشنری فارسی به انگلیسیcavil, excuse, extenuation, justification, plea, pretension, pretext, subterfuge
روبهانهلغتنامه دهخداروبهانه . [ ب َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) مکارانه . (آنندراج ). بطور روباهی و مکر و فریب . (از ناظم الاطباء).
شیرین بهانهلغتنامه دهخداشیرین بهانه . [ ریم ْ ب َ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) که بهانه ٔ خوش و دلپسند بیاورد : از بس دهان تنگ تو شیرین بهانه است . صائب تبریزی (از آنندراج ).هر دم هزار بوسه طلب را به گفتگوی وامی
بهانهفرهنگ فارسی عمید۱. عذر؛ دستاویز؛ عذر بیجا.۲. ایراد و بازخواست بیجا.۳. [قدیمی] دلیل؛ سبب؛ علت.⟨ بهانه آوردن: (مصدر لازم) برای سرپیچی از کاری عذر آوردن.
بهانهلغتنامه دهخدابهانه . [ ب َن َ / ن ِ ] (اِ) پهلوی «وهان » . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). عذر نابجا. دست آویز. (فرهنگ فارسی معین ). عُذر. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). عذر بیجا و ناپسندیده ... و دنباله دار از صفات اوست و با لفظ [ آوردن ]، ماندن ، داشتن ،