بهانه گیریلغتنامه دهخدابهانه گیری . [ ب َ ن َ / ن ِ ] (حامص مرکب ) عمل بهانه گیر. بهانه جویی . (فرهنگ فارسی معین ).
بهانه گیریدیکشنری فارسی به انگلیسیfussiness, nit-picking, orneriness, peevishness, petulance, prissiness
بهونیهلغتنامه دهخدابهونیه . [ ب َ وَ نی ی َ ] (ع اِ) شتر مجنس میان کرمانی و عربی . (منتهی الارب ). شتران مابین کرمانی و تازی . (ناظم الاطباء).
بیعانهلغتنامه دهخدابیعانه . [ ب َ / ب ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) (از: بیع عربی + َانه ٔ فارسی ) پول کمی که در هنگام خرید متاعی دهند تا پس از تحویل گرفتن متاع مابقی پول را بدهند. سبغانه . (ناظم الاطباء). پیش مزد را گویند که به عرب
بیعانةلغتنامه دهخدابیعانة. [ ب َ ن َ ] (ع اِ) عُرْبان (و قد یبدل العین همزة)، اُربان . عُرْبون . عُرُبون . اءُربون . (منتهی الارب ). کلاة. کالی ٔ. مسکان . بیعانه . (منتهی الارب ). رجوع به بیعانه شود.
بیعانهفرهنگ فارسی عمیدپولی که خریدار در موقع معامله به فروشنده می‌دهد تا پس از تحویل گرفتن کالا باقی پول را بدهد؛ سبغانه؛ پیش‌بها.
بهانه بسیچلغتنامه دهخدابهانه بسیچ . [ ب َ ن َ / ن ِ ب َ ] (نف مرکب ) بهانه بسیج . بهانه پسیج . بهانه جو : تا نپنداری ای بهانه بسیچ کاین جهان وآن جهان و دیگر هیچ .نظامی .
بهانهفرهنگ فارسی عمید۱. عذر؛ دستاویز؛ عذر بیجا.۲. ایراد و بازخواست بیجا.۳. [قدیمی] دلیل؛ سبب؛ علت.⟨ بهانه آوردن: (مصدر لازم) برای سرپیچی از کاری عذر آوردن.
بهانهلغتنامه دهخدابهانه . [ ب َن َ / ن ِ ] (اِ) پهلوی «وهان » . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). عذر نابجا. دست آویز. (فرهنگ فارسی معین ). عُذر. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). عذر بیجا و ناپسندیده ... و دنباله دار از صفات اوست و با لفظ [ آوردن ]، ماندن ، داشتن ،
بهانهدیکشنری فارسی به انگلیسیcavil, excuse, extenuation, justification, plea, pretension, pretext, subterfuge
روبهانهلغتنامه دهخداروبهانه . [ ب َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) مکارانه . (آنندراج ). بطور روباهی و مکر و فریب . (از ناظم الاطباء).
شیرین بهانهلغتنامه دهخداشیرین بهانه . [ ریم ْ ب َ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) که بهانه ٔ خوش و دلپسند بیاورد : از بس دهان تنگ تو شیرین بهانه است . صائب تبریزی (از آنندراج ).هر دم هزار بوسه طلب را به گفتگوی وامی
بهانهفرهنگ فارسی عمید۱. عذر؛ دستاویز؛ عذر بیجا.۲. ایراد و بازخواست بیجا.۳. [قدیمی] دلیل؛ سبب؛ علت.⟨ بهانه آوردن: (مصدر لازم) برای سرپیچی از کاری عذر آوردن.
بهانهلغتنامه دهخدابهانه . [ ب َن َ / ن ِ ] (اِ) پهلوی «وهان » . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). عذر نابجا. دست آویز. (فرهنگ فارسی معین ). عُذر. (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). عذر بیجا و ناپسندیده ... و دنباله دار از صفات اوست و با لفظ [ آوردن ]، ماندن ، داشتن ،
