بهشتی صفتلغتنامه دهخدابهشتی صفت . [ ب ِ هَِ ص ِ ف َ ] (ص مرکب ) چون بهشتی . بهشتی مانند. خوب : بهشتی صفت هرچه درخواستندبر آن مائده خوان برآراستند. نظامی .دهی چون بهشتی برافروخته بهشتی صفت حله بردوخته .نظامی .</
بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (اِخ ) مولانا بهشتی . از ولایت حصار است . و جهت تحصیل علوم به هری آمد، و طبعی خوب داشت و خلق و خلقی مرغوب ، و بالجمله بهشتی خلقتی بود. این مطلع از او است :هنگام عیدو موسم گلها شگفتن است ساقی بیار باده چه حاجت به گفتن است (مجال
بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (ص نسبی ) منسوب به بهشت . (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : ای باز بهشتی سپید بازوز سیم بهشتیت زنگله . خسروی .درافکند ای صنم ابر بهشتی چمن را خلعت اردیبهشتی . دقی
بهشتیفرهنگ فارسی عمید۱. مربوط به بهشت.۲. [مجاز] موردپسند: ◻︎ خیز ای بت بهشتی آن جام می بیار / کاردیبهشت کرد جهان را بهشتوار (عمعق: ۱۶۲).۳. اهل بهشت: حوری بهشتی.۴. نیکوکار.۵. (اسم) [قدیمی] نوعی انگور.
دوختهلغتنامه دهخدادوخته . [ت َ / ت ِ ] (ن مف ) خیاطی شده . (ناظم الاطباء). مکتوب . کتیب : حلبه ؛ تعویذ دوخته در چرم . (منتهی الارب ). و ثوب مخیط. ثوب مخیوط؛ جامه ٔ دوخته شده . (منتهی الارب ). فتق ؛ دوخته بازکردن . (تاج المصادر بیهقی ) :
حلةلغتنامه دهخداحلة. [ ح ُل ْ ل َ ] (ع اِ) ازار. (از منتهی الارب ) (آنندراج ). || ردا. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). || بردهای یمانی باشد یا غیر آن . (منتهی الارب ) (از آنندراج ). و لایکون حلة الامن ثوبین او ثوب له بطانة و سلاخ . ج ، حُلَل ، حِلال . (منتهی الارب ). || جامه ٔ نو. پوشاکی که
افروختهلغتنامه دهخداافروخته . [ اَ ت َ / ت ِ ] (ص ) مشتعل شده . (ناظم الاطباء). مشتعل شده . شعله ور. (فرهنگ فارسی معین ). فروزان . ملتهب . وهاج . مسجور. (یادداشت دهخدا) : نیستان سراسر شد افروخته یکی کشته و دیگری سوخته . <p cla
بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (اِخ ) مولانا بهشتی . از ولایت حصار است . و جهت تحصیل علوم به هری آمد، و طبعی خوب داشت و خلق و خلقی مرغوب ، و بالجمله بهشتی خلقتی بود. این مطلع از او است :هنگام عیدو موسم گلها شگفتن است ساقی بیار باده چه حاجت به گفتن است (مجال
بهشتیلغتنامه دهخدابهشتی . [ ب ِ هَِ ] (ص نسبی ) منسوب به بهشت . (انجمن آرا) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) : ای باز بهشتی سپید بازوز سیم بهشتیت زنگله . خسروی .درافکند ای صنم ابر بهشتی چمن را خلعت اردیبهشتی . دقی
بهشتیفرهنگ فارسی عمید۱. مربوط به بهشت.۲. [مجاز] موردپسند: ◻︎ خیز ای بت بهشتی آن جام می بیار / کاردیبهشت کرد جهان را بهشتوار (عمعق: ۱۶۲).۳. اهل بهشت: حوری بهشتی.۴. نیکوکار.۵. (اسم) [قدیمی] نوعی انگور.
حسین بهشتیلغتنامه دهخداحسین بهشتی . [ ح ُ س َ ن ِ ب ِ هَِ ] (اِخ ) ابن محمدعلی قاری معاصر شاه اسماعیل صفوی بوده است . او راست : تجوید القرآن و کتاب الحساب . (ذریعه ج 3 ص 366 و ج 7 ص <span class="hl
چهارجوی بهشتیلغتنامه دهخداچهارجوی بهشتی . [ چ َ / چ ِ ی ِ ب ِ هَِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از جویهای بهشت است . رجوع به چارجوی بهشتی شود.
چارجوی بهشتیلغتنامه دهخداچارجوی بهشتی . [ ی ِ ب ِ هَِ ] (اِ مرکب ) چهار نهر، یکی از آب دوم از شیر، سوم از خمر، چهارم از عسل . (آنندراج ). || کنایه از سیحون و جیحون و نیل و فرات .(آنندراج ). || کوثر و سلسبیل و تسنیم و طهور در بهشت . (اقبالنامه چ وحید ص 250) <span clas
مبارک آباد بهشتیلغتنامه دهخدامبارک آباد بهشتی . [ م ُ رَ دِ ب ِ هَِ ] (اِخ ) دهی از دهستان غار است که در بخش ری شهرستان تهران واقع است . و 337 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).
مرغ بهشتیلغتنامه دهخدامرغ بهشتی . [ م ُ غ ِ ب ِ هَِ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) مرغی که نسبت به بهشت دارد. || کنایه از محبوب و معشوق : ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت وی مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت ؟ حافظ.|| (اِ مرکب ) پرنده ای است از راسته