بوفروشلغتنامه دهخدابوفروش . [ ف ُ ] (نف مرکب ) آنکه عطریات فروشد مثل گلاب و بیدمشک و عطر و ارگچه و مانند آن . (آنندراج ). عطار و مشک فروش . (انجمن آرای ناصری ) (برهان ) (ناظم الاطباء).
بوفروشیلغتنامه دهخدابوفروشی . [ ف ُ ] (حامص مرکب ) بوی فروشی . شغل عطار و مشک فروش . عمل بوفروش : در چین سر زلف تو دربوی فروشی دم جز بخطا می نزند نافه ٔ آهو. ابن یمین .|| (اِ مرکب ) دکان عطار. محل فروش عطرها. و رجوع به بو و بوفروش شود
بوفروشیلغتنامه دهخدابوفروشی . [ ف ُ ] (حامص مرکب ) بوی فروشی . شغل عطار و مشک فروش . عمل بوفروش : در چین سر زلف تو دربوی فروشی دم جز بخطا می نزند نافه ٔ آهو. ابن یمین .|| (اِ مرکب ) دکان عطار. محل فروش عطرها. و رجوع به بو و بوفروش شود
بو فروختنلغتنامه دهخدابو فروختن . [ ف ُ ت َ ] (مص مرکب ) مصدر بوفروش . (آنندراج ). عطاری کردن . || مشک فروختن . (فرهنگ فارسی معین ).
خوشبوی فروشلغتنامه دهخداخوشبوی فروش . [ خوَش ْ /خُش ْ ف ُ ] (نف مرکب ) عطار. فروشنده ٔ عطر. فروشنده ٔ بوی خوش . (یادداشت بخط مؤلف ). خوشبوفروش . بوفروش .
عطرفروشلغتنامه دهخداعطرفروش . [ ع ِ ف ُ ] (نف مرکب ) عطرفروشنده . بوفروش . وآن را در عرف هند گندهی خوانند. (آنندراج ). کسی که خوشبو می فروشد. (ناظم الاطباء). و رجوع به عطر شود.
بوفروشیلغتنامه دهخدابوفروشی . [ ف ُ ] (حامص مرکب ) بوی فروشی . شغل عطار و مشک فروش . عمل بوفروش : در چین سر زلف تو دربوی فروشی دم جز بخطا می نزند نافه ٔ آهو. ابن یمین .|| (اِ مرکب ) دکان عطار. محل فروش عطرها. و رجوع به بو و بوفروش شود
خوشبوفروشلغتنامه دهخداخوشبوفروش . [ خوَش ْ / خُش ْ ف ُ ] (نف مرکب ) فروشنده ٔ خوشبو. عطار. عطرفروش . (یادداشت بخط مؤلف ).
