لغتنامه دهخدا
جونة. [ ن َ ] (ع مص ) سیاه شدن روی . (منتهی الارب ). || (اِ) سیاهی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || سله ٔ خرد عطاران که چرم بر آن کشیده باشند. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). بویدان . (نصاب الصبیان ). عطردان . ج ، جُوَن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || کوه خرد. (منتهی الارب
