تجاوزکارلغتنامه دهخداتجاوزکار. [ ت َوُ ] (نف مرکب ) که تجاوز کند. تجاوزکننده . متجاوز. متعدی . تعدی کننده . که از حد و حق و عدل بیرون شود.
تجاوزکارانهلغتنامه دهخداتجاوزکارانه . [ ت َ وُ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) رجوع به تجاوز و تجاوزکار شود.
تجاوزکارانهلغتنامه دهخداتجاوزکارانه . [ ت َ وُ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی ، ق مرکب ) رجوع به تجاوز و تجاوزکار شود.