لغتنامه دهخدا
تخطرف . [ ت َ خ َ رُ ] (ع مص ) بشتاب رفتن و گام فراخ نهادن ، یا دو گام را یک گردانیدن به تیزروی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). بشتاب رفتن و گام فراخ نهادن و در تیزروی ، دو گام را یک گردانیدن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). تندی در رفتار. (المنجد). || مسترخی گردیدن پوست زن .