لغتنامه دهخدا
تدویم . [ ت َدْ ] (ع مص ) پیوسته باریدن آسمان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (المنجد) (اقرب الموارد). || دوررفتن و دور دویدن سگان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). سخت گریختن سگ . (آنندراج ). || استادن آفتاب در میان آسمان . (تاج المصادر بیهقی ). برگردیدن آفتاب